این یکی از بی عدالتی های مبصر زندگی است: برخی افراد برای حفظ قطع مناسب خویشتن باید مواظب غذاخوردنشان باشند؛ درحالی که برخی دیگر تا دلشان می خواهد شیرینی می خورند و همان نتیجه را به دست می آورند. راز این موضوع چیست؟ چرا برخی افراد دستخوش اضافه پیمانه نمی شوند؟
کاتلین ملانسون، استاد تغذیه و علوم غذایی در دانشگاه جوی آیلند گفت: «پاسخ ساده ای برای این پرسش وجود ندارد. عوامل ژنتیکی و تغذیه ای و تا اینکه رفتاری وجود دارند که در این زمینه دخیل هستند و اندازه ی تأثیر هرکدام از این عوامل در افراد متنوع متفاوت است.»
شعور یکی از عوامل مهمی است که با نوع بدن یا متابولسیم ارتباطی ندارد. ملانسون گفت بسیاری از افراد که به دید می رسد عاری تکثیر قطع هرچه یار دارند می خورند، درواقع بیشتر از سایر ما غذا نمی خورند. برای مثال، دوست شما که هر روز بستنی می خورد، ممکن است این کالری های افزودن را با نوشیدن مقدار کمتری غذا درون بار های دیگر جبران کند خواه شاید طی خوردن پیتزا، آن ها به آرامی می خورند و پس از چند تکه سیر می شوند.
دکتر فرانک گرینوی، مدیر ارشد پزشکی مرکز پژوهش های زیست پزشکی پنینگتون گفت: «چنانچه کالری های این افراد را قطع بگیرید، ممکن است بوسیله حد ای که فکر می کنید، غذا نخورند؛ درحالی که آن ها ممکن است از غذاهای پرکالری بخورند، متشابه افراد دیگر پرخوری نمی کنند.»
فعالیت بدنی نیز ممکن است تأثیرگذار باشد؛ ولی حتما لازم زدودن در باشگاه انجام شود. ملانسون گفت:برخی از افراد تکان بیشتری دارند؛ حتی اگر لزوما ورزش کار نباشند. بخاطر مثال، آن ها ممکن است پرتحرک خواه تند و شغل فعالی داشته باشند خواه تمام روز را به دنبال کودکان خود درون حال حرکت باشند. حتی شواهدی حیات دارد که مدال می دهد برخی از افراد ازنظر ژنتیکی این صدای زیر مردانه را دارند که بخواهند بدن خویشتن را بیشتر حرکت دهند. همچنین، آن لول اضافی می تواند باعث سریع ترشدن متابولسیم بدن شود یا پیاده شدن میزان کارمایه ای اثر بگذارد که بدن در طول روز مصرف می کند.
هرچه بیشتر تحرک داشته باشید، تعداد و استاندارد فعالیت میتوکندری های موجود درون سلول های عضلات شما بیشتر می شود. میتوکندری ها نیروگاه هایی هستند که انرژی تولید و از انرژی بخاطر حرکت استفاده می کنند. هرچه تعداد میتوکندری ها بیشتر باشد، بدین معنا است که کالری بیشتری سوزانده می شود.
دکتراینس باروسو پژوهشگری در دانشگاه کمبریج انگلستان است که روی ژنتیک چاقی مطالعه می درنگ. وی گفت:شواهد بخشی وجود دارد که نشان دهد بدون بازی برخی از افراد درمقایسه با دیگران کالری بسیار بیشتری می سوزانند؛ اما مقدور است فرق های فیزیولوژیکی وجود داشته باشد که بوسیله برخی افراد اجازه دهد به طور طبیعی و بدون رعایت فردی های شدید، بها کالری مصرفی را تعدیل کنند.مقاله های مرتبط:ورزش به خشکی امدن تفویض های غذایی و معادل تأثیر می گذاردورزش های که بیشترین تأثیر را در کاهش وزن دارندپاسخ هورمونی و دارویی تو افراد چاق و لاغر یکسان نیست
آبشارها یی از سیگنال های عصبی و هورمون های داخل حال گردش داخل خون ما باهم تعامل و نمایان می کنند که گرسنه یا سیر تکاملی هستیم. به گفته ی ملانسون، این «جهیز تنظیمی اشتها» معروفیت دارد و امکان پذیر است در فداکار افراد درمقایسه با دیگران حساس تر باشد. یکی از هورمون های مهم دستگیر داخل این سیستم لپتین است. هورمون لپتین به تنظیم مقدار غذایی دستیار می بطی ء که در حوالی ی زمانی طولانی و خیر فقط وعده ی غذایی بعدی می خوریم. بنابراین، محدودیت با جهیز حساس خیس ممکن است تو مهمانی غذای اضافی بخورد؛ اما بخاطر چند روز آینده احساس سیری کند و غذای کمتری بخورد. ملانسون اعتقاد دارد آن ها به طور خودکار می توانند توازن انرژی خود را تنظیم مجدد کنند؛ زیرا سیستم سیگنال دهی اشتهای آن ها می تواند بگوید: «خُب، ما کارمایه کافی را ستاندن کردیم».
ژنتیک می تواند در خواهش فرد برای افزودن یا کاهش حد اثرگذار باشد. براساس تجسس ای که در سال ۲۰۱۹ در روزنامه ی PLOS Genetics منتشر شد، پژوهشگران بیش از ۲۵۰ منطقه ی ژنی متنوع را نمودار کرده اند که با چاقی بستگی دارد. بخاطر این مطالعه، پژوهشگران ۱۶۲۲ فرد سالم دارای متمایز توده ی بدنی (BMI) پایین را با ۱،۹۸۵ فرد دچار چاقی اکید و ۱۰،۴۳۳ بی مانند دارای اندازه طبیعی (به عنوان قسمت قسمت کردن کنترل) مقایسه کردند. آن ها دریافتند شریک شدن کنندگان لاغر ژن های مرتبط با چاقی کمتری داشتند؛ اما باروسو، یکی از نویسندگان مطالعه می گوید: «ژن ها به تنهایی وزن شما را تعیین نمی کنند. ما ژن هایی پیدا نکردیم که به نعوظ انحصاری دربرابر چاقی حراست یا بی مانند را مستعد به چاقی کنند. همچنین افرادی دارید که عوامل ژنتیکی تعیین کننده ی چاقی دارند؛ اما چاق نیستند.»
درپایان، پاسخ پیچیده است: این گونه نیست که تمایل ما به افزایش وزن یا حفظ وزن فقط از قبل تعیین شده باشد؛ اما کاملا اندوه در کنترل ما نیست. به گفته ی ملانسون، هیچ کلید جلوه گر و خاموش ژنتیکی وجود ندارد که به برخی افراد اجازه دهد هرچه می خواهند، بدون افزایش وزن بخورند و در همین زمان، مراد به افزودن قطع لزوما ناشی از کنترل نکردن خویشتن حلق. این وضعیت داخل بین افراد متنوع متفاوت است.بیشتر بخوانید:تشخیص آسیب قلبی در بیشتر بیماران بهبودیافته از کووید 19کنکور سراسری در کتاب مقرر برگزار می شودچین واکسن هایی به کارمندان دولتی می دهد که حمایت و اثربخشی موجودی تأیید نشده استایرانی ها هر سه روز یک بار به اندازه وزن حصار میلاد زباله تولید می کنندوزیر بهداشت: بوسیله تعویق انداختن کنکور بوسیله امید روزهای بهتر، کار درستی نیست
کاتلین ملانسون، استاد تغذیه و علوم غذایی در دانشگاه جوی آیلند گفت: «پاسخ ساده ای برای این پرسش وجود ندارد. عوامل ژنتیکی و تغذیه ای و تا اینکه رفتاری وجود دارند که در این زمینه دخیل هستند و اندازه ی تأثیر هرکدام از این عوامل در افراد متنوع متفاوت است.»
شعور یکی از عوامل مهمی است که با نوع بدن یا متابولسیم ارتباطی ندارد. ملانسون گفت بسیاری از افراد که به دید می رسد عاری تکثیر قطع هرچه یار دارند می خورند، درواقع بیشتر از سایر ما غذا نمی خورند. برای مثال، دوست شما که هر روز بستنی می خورد، ممکن است این کالری های افزودن را با نوشیدن مقدار کمتری غذا درون بار های دیگر جبران کند خواه شاید طی خوردن پیتزا، آن ها به آرامی می خورند و پس از چند تکه سیر می شوند.
دکتر فرانک گرینوی، مدیر ارشد پزشکی مرکز پژوهش های زیست پزشکی پنینگتون گفت: «چنانچه کالری های این افراد را قطع بگیرید، ممکن است بوسیله حد ای که فکر می کنید، غذا نخورند؛ درحالی که آن ها ممکن است از غذاهای پرکالری بخورند، متشابه افراد دیگر پرخوری نمی کنند.»
فعالیت بدنی نیز ممکن است تأثیرگذار باشد؛ ولی حتما لازم زدودن در باشگاه انجام شود. ملانسون گفت:برخی از افراد تکان بیشتری دارند؛ حتی اگر لزوما ورزش کار نباشند. بخاطر مثال، آن ها ممکن است پرتحرک خواه تند و شغل فعالی داشته باشند خواه تمام روز را به دنبال کودکان خود درون حال حرکت باشند. حتی شواهدی حیات دارد که مدال می دهد برخی از افراد ازنظر ژنتیکی این صدای زیر مردانه را دارند که بخواهند بدن خویشتن را بیشتر حرکت دهند. همچنین، آن لول اضافی می تواند باعث سریع ترشدن متابولسیم بدن شود یا پیاده شدن میزان کارمایه ای اثر بگذارد که بدن در طول روز مصرف می کند.
هرچه بیشتر تحرک داشته باشید، تعداد و استاندارد فعالیت میتوکندری های موجود درون سلول های عضلات شما بیشتر می شود. میتوکندری ها نیروگاه هایی هستند که انرژی تولید و از انرژی بخاطر حرکت استفاده می کنند. هرچه تعداد میتوکندری ها بیشتر باشد، بدین معنا است که کالری بیشتری سوزانده می شود.
دکتراینس باروسو پژوهشگری در دانشگاه کمبریج انگلستان است که روی ژنتیک چاقی مطالعه می درنگ. وی گفت:شواهد بخشی وجود دارد که نشان دهد بدون بازی برخی از افراد درمقایسه با دیگران کالری بسیار بیشتری می سوزانند؛ اما مقدور است فرق های فیزیولوژیکی وجود داشته باشد که بوسیله برخی افراد اجازه دهد به طور طبیعی و بدون رعایت فردی های شدید، بها کالری مصرفی را تعدیل کنند.مقاله های مرتبط:ورزش به خشکی امدن تفویض های غذایی و معادل تأثیر می گذاردورزش های که بیشترین تأثیر را در کاهش وزن دارندپاسخ هورمونی و دارویی تو افراد چاق و لاغر یکسان نیست
آبشارها یی از سیگنال های عصبی و هورمون های داخل حال گردش داخل خون ما باهم تعامل و نمایان می کنند که گرسنه یا سیر تکاملی هستیم. به گفته ی ملانسون، این «جهیز تنظیمی اشتها» معروفیت دارد و امکان پذیر است در فداکار افراد درمقایسه با دیگران حساس تر باشد. یکی از هورمون های مهم دستگیر داخل این سیستم لپتین است. هورمون لپتین به تنظیم مقدار غذایی دستیار می بطی ء که در حوالی ی زمانی طولانی و خیر فقط وعده ی غذایی بعدی می خوریم. بنابراین، محدودیت با جهیز حساس خیس ممکن است تو مهمانی غذای اضافی بخورد؛ اما بخاطر چند روز آینده احساس سیری کند و غذای کمتری بخورد. ملانسون اعتقاد دارد آن ها به طور خودکار می توانند توازن انرژی خود را تنظیم مجدد کنند؛ زیرا سیستم سیگنال دهی اشتهای آن ها می تواند بگوید: «خُب، ما کارمایه کافی را ستاندن کردیم».
ژنتیک می تواند در خواهش فرد برای افزودن یا کاهش حد اثرگذار باشد. براساس تجسس ای که در سال ۲۰۱۹ در روزنامه ی PLOS Genetics منتشر شد، پژوهشگران بیش از ۲۵۰ منطقه ی ژنی متنوع را نمودار کرده اند که با چاقی بستگی دارد. بخاطر این مطالعه، پژوهشگران ۱۶۲۲ فرد سالم دارای متمایز توده ی بدنی (BMI) پایین را با ۱،۹۸۵ فرد دچار چاقی اکید و ۱۰،۴۳۳ بی مانند دارای اندازه طبیعی (به عنوان قسمت قسمت کردن کنترل) مقایسه کردند. آن ها دریافتند شریک شدن کنندگان لاغر ژن های مرتبط با چاقی کمتری داشتند؛ اما باروسو، یکی از نویسندگان مطالعه می گوید: «ژن ها به تنهایی وزن شما را تعیین نمی کنند. ما ژن هایی پیدا نکردیم که به نعوظ انحصاری دربرابر چاقی حراست یا بی مانند را مستعد به چاقی کنند. همچنین افرادی دارید که عوامل ژنتیکی تعیین کننده ی چاقی دارند؛ اما چاق نیستند.»
درپایان، پاسخ پیچیده است: این گونه نیست که تمایل ما به افزایش وزن یا حفظ وزن فقط از قبل تعیین شده باشد؛ اما کاملا اندوه در کنترل ما نیست. به گفته ی ملانسون، هیچ کلید جلوه گر و خاموش ژنتیکی وجود ندارد که به برخی افراد اجازه دهد هرچه می خواهند، بدون افزایش وزن بخورند و در همین زمان، مراد به افزودن قطع لزوما ناشی از کنترل نکردن خویشتن حلق. این وضعیت داخل بین افراد متنوع متفاوت است.بیشتر بخوانید:تشخیص آسیب قلبی در بیشتر بیماران بهبودیافته از کووید 19کنکور سراسری در کتاب مقرر برگزار می شودچین واکسن هایی به کارمندان دولتی می دهد که حمایت و اثربخشی موجودی تأیید نشده استایرانی ها هر سه روز یک بار به اندازه وزن حصار میلاد زباله تولید می کنندوزیر بهداشت: بوسیله تعویق انداختن کنکور بوسیله امید روزهای بهتر، کار درستی نیست
- ۹۹/۰۵/۱۴