AداخلGHAROOOON صنعت خودروسازی امروزی، تسلا بوسیله نشانی یکی انبازی های نوآور و تاریخ ساز شناخته می شود که برخی برای آن عنوان قدیس را بوسیله فقره می برند. خودروساز کالیفرنیا به عنوان یکی از انبازی های سازنده خودروی الکتریکی، توانست محصولاتی تولید کند که بدون سوزاندن سوخت بنزین، قادر بودند عملکردی درون اندازه خودروهای مرسوم سنتی از خود نشان دهند. شاید باور کردن این سخن سخت باشد، ولی خودروساز سیلیکون ولی اولیه شرکتی حلق که رویکرد متفاوتی بخاطر طراحی خودرو در پیش گرفت. پیش از تسلا، انبازی های دیگری همچنین بودند که با رویه متفاوتی پا بوسیله عرصه ی خودروسازی گذاشتند و البته فدایی از آن ها چندان موفقیتی به دست نیاوردند. در این یادداشت به فدایی از مدل هایی می پردازیم که بدون توجه به مرحمت یا بدی، در زمان خود توانستند وضع موجود را به هم بزنند و شیوه ی متفاوتی بخاطر طراحی خودرودر پیش گیرند. پانارد (۱۸۹۱)؛ سازنده اولین پیشرانه بدون سوپاپ
پانارد (Panhard) با بیع مجوز ساخت پیشرانه های دو ستون از دایملر، نخستین قدم های خود را در صنعت خودروسازی برداشت. این شرکت فرانسوی که توسط امیل لواسور و رنه پانارد، دو مهراز موفق آن زمان مدیریت می شد، به سرعت مطلع به ابداع خودروهایی کرد که پیشرانه های آن بوسیله قیافه تویی و مردمان مدل سازی می شدند.
خودروهای پانارد تیز ی مسابقات استقامتی متعددی در دهه های ۱۸۹۰ و ۱۹۰۰ شدند؛ ولی این شرکت به برهان چند واقعه مرگبار در سال ۱۹۰۸ از شرکت تو مسابقات انصراف انصاف. پانارد پس ازآن از آن بیشتر تمرکز خود را روی نوآوری گذاشت و اولین پیشرانه عاری سوپاپ خود را تو سال ۱۹۱۰ عرضه کرد.
پس از جنگ جهانی دوم، پانارد برای اینکه داخل عرصه خودروسازی باقی بماند، شروع به مغازه گردی کردن خودروهایی به صرفه مرطوب و دسترس پذیرتر کرد. قبل از جنگ افراد کمی می توانستند خودروهای سریع و لوکس پانارد را خریداری کنند. با این حال پانارد نوآوری خود را با ساخت خودروهایی آیرودینامیک و با استفاده از مواد ریختگی وزن مشابه آلومینیوم امتداد انصاف تا در مصرف سوخت صرفه جویی شود.
پانارد در دنباله نتوانست مثل سایر رقبا، منابع لازم را برای به روزرسانی و ترقی خط تولید خود مجهز یواش و به همین دلیل درون دهه ۱۹۶۰ میلادی با مسائل مالی مشت وپنجه نرم می کرد. انتها پانارد در سال ۱۹۵۶ توسط سیتروئن تصاحب و دو سال بعد تعطیل شد. در تصویر بالا، خودروی پانارد دینا را مشاهده می کنید.رامپلر موتور (۱۹۲۱)؛ توجه به کاهش استعمال سوخت
ادموند رامپلر، مهراز اتریشی می هوی از تجارب فراگرفته در پیدایش هواپیما، در دنیای خودرو نیز بهره ببرد. رامپلر در سال ۱۹۲۱، خودرویی تقریبا متشابه زیردریایی بوسیله اسم Tropfenwagen با اندام ی چکه ای شکل و ضریب کشش ۰/۲۸ طراحی کرد. به زبان ساده تر، این خودرو هم معادل ی شورولت ولت وجود. Tropfanwagen با استفاده از پیشرانه ۶ سیلندر W لباس با غلبه ۳۶ اسب بخار، می توانست بدون کاربرد زیاد سوخت بوسیله سرعتی حدود ۱۰۵ کیلومتربرساعت برسد.
تو آن زمان بهترین کمپین بازاریابی دنیا نمی توانست ایده ی رامپلر را درون سر طراحی خودرو نجات دهد. داخل دهه ی ۱۹۲۰ میلادی، مالکان خودرو نتوانستند وقار صرفه جویی در استعمال سوخت را دریابند و به دلیل آسفالت های خسته جاده ها نمی تواستند بوسیله راحتی با سرعت ۱۰۵ کیلومتربرساعت لول کنند. خریداران از طراحی نوظهور Tropfenwagen و اینکه محفظه بار با دسترسی بیرونی ندارد، شکایت می کردند. این خودرو آنقدر رجیم حیات که رامپلر آخرین نمونه های آن را به شرکت فیلم سازی UFA فروخت. آن نمونه ها به سیاق فجیعی در فیلم متروپلیس سال ۱۹۲۶ در آتش سوختند. بیشتر مورخان می گویند که تقریبا ۱۰۰ نمونه از Tropfenwagen بین سال های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۵ تولید شد و کمینه نم از ۱۰ نمونه از آن تا سال ۲۰۱۹ پایا ماند.ولوو (۱۹۲۷)؛ ساخت خودروهای مصون و آیرودینامیک
اگرچه مقدماتی خودروی ولوو نوآورانه نبود، این شرکت با عرضه PV36 تو سال ۱۹۳۵ به آینده امید داشت. این خودر ولوو توان های آیرودینامیکی بیشتری نسبت به خودروهای رقبا داشت چون چراغ های جلو با بدنه خیساندن شده و چرخ های قفا آن پوشانده شده بودند. در آن زمان، رانندگان از این ظاهر خوششان نمی آمد و استدلال می کردند که PV36 (ملقب به Carioca) سنگین، کم توان و گران بها است. ولوو قبل از توقف تولید این خودرو، ۵۰۰ دستگاه از آن پیدایش.
مشکلاتی که PV36 داشت، ولوو را از آزمایش ایده های جدید منصرف نکرد. ولوو در سال ۱۹۵۹ کمربند ایمنی سه عمه ای را معرفی کردن کرد ولی بعداً عبث ثبت بدعت خویشتن را پس گرفت تا سایر خودروسازان بتوانند بدون پرداخت هزینه های حق اختراع، این قابلیت را بوسیله خودروهای خود اضافه کنند. استفاده از کمربند امن داخل ابتدا بحث برانگیز بود و بسیاری از رانندگان از دلمه شدن آن خودداری می کردند اما ولوو مسیر خود را با سکون دامنه ادامه داد. در سال ۲۰۱۹، هیچ شرکتی نمی تواند خودرویی بدون کمربند ایمنی بفروشد.کورد (۱۹۲۹)؛ سازنده اولیه خودروی محرک جلو
در دورانی که اکثر خودروها از جهیز محرک عقب استفاده می کردند، شریک کورد مستقر در ایندیانا، پس از مشاهده چگونگی اقدام خودروها در طول مسابقات ایندیاناپولیس ۵۰۰ و رقابت های ۲۴ ساعته لمان، اقدام به آزمایش جهیز محرک جلو روی خودرو کرد. L-29 اولین خودروی محرک جلو آمریکایی بود که به عموم مردم فروخته شد و اولیه وسیله نقلیه ی حاضر به این جهیز تو گیتی معروفیت گرفت. فروش خودرویی بزرگ و گرانقیمت بوسیله طرز ناامیدکننده ای ابدار بود و تولید L-29 در سال ۱۹۳۱ پس از ساخت حدود ۵۰۰۰ مایه پایان یافت.
کورد تا زمان رونمایی از نمونه ۸۱۰ درسال ۱۹۳۵ میوه جدیدی نداشت. این معیار با نام مستعار «coffin nose»، خودرویی محرک جلو بود که چراغ های جلو آن با تنه خیساندن شده و در دون فلپ های فلزی پنهان شده بودند؛ چنین طراحی هایی تو اواسط دهه ۱۹۳۰ بیش آینده نگر بود. میزان ۸۱۰ فراز کمتری نسبت بوسیله خودروهای محرک عقب داشت، بنابراین نیازی به تخته رکاب خودرو نبود. به اعتقاد بسیاری، کورد خودرویی آینده محور طراحی کرده بود. داخل ادامه مقیاس ۸۱۰ به ۸۱۲ تغییر یافت، که با سوپرشارژر عرضه می شد، ولی نوآوری های کورد کافی نبود تا این شریک را در میدان نگه دارد و آخرین خودروی خود را در سال ۱۹۳۷ ساخت.استوت موتور فقره (۱۹۳۴)؛ نخستین مینی ون
پیش از آن که فولکس واگن خودروی بیتل را تبدیل به اتوبوس کند، ویلیام استوت، طراح هواپیما، مینی ون را اختراع کرد. داخل سال ۱۹۳۴، او شریک خودروسازی Stout را تأسیس کرد و خودروی خانوادگی به صیت Scarab را توسعه داد که در آن زمان شباهتی به هیچ یک از خودروهای موجود تو جاده نداشت. مدل سازی آینده نگر با روشنایی محیطی، قفل های برقی، فیلتر گردوغبار و صندلی های چرمی از جمله امکانات این خودرو بوسیله شمار می رفت. علاوه بر این صندلی های Scarab می توانستند در طول کابین لول کنند که آن را بوسیله فضایی مثل اتاق راحتی تبدیل می کرد. Scarab روی کاغذ مشابه خودروهای مفهومی و خودرانی وجود که تاکنون درون سال ۲۰۱۹ رونمایی شده اند.
تفاوت در این بود که Scarab واقعی و در منبع حال بسیار گرانقیمت بود. قیمت آن از حدود ۵،۰۰۰ دلار (تقریبا ۹۵،۰۰۰ دلار براساس ارزش پول در سال ۲۰۱۹) آغاز می شد و Stout آن را فقط با احضار نامه بوسیله خرید می رساند. Hemmings گزارش می دهد که فهرست مشتریان این باهم اتحاد کردن شامل خانواده فایراستون و خانواده استراناهان (Stranahan) می شد که شریک Champion Spark Plug را تأسیس کردند. مجادله جهانی دوم، تولید Scarab را سپس از اینکه استوت ۹ نمونه از آن را ساخت، بوسیله طور ناگهانی به پایان رساند.ساب (۱۹۴۵)؛ استفاده از فناوری هواپیما داخل خودرو
ساب (Saab) مقدماتی شلنگ های خود را تو صنعت خودروسازی متفاوت تر از رقبایش برداشت. همانند رامبلر درون دهه ی ۱۹۲۰، این باهم اتحاد کردن برای طراحی خودرو از تجربه ی خویشتن داخل ساخت هواپیما یکروز برد. تصادفی نیست که ساب ۹۲ بوسیله نشانی اولین خودروی این شرکت، شکلی مشابه بال هواپیما دارد.
ساب تو بیشتر عمر خویشتن از قانون عملکرد و ایمنی بوسیله قفا نوآوری بوده است. خودروی ۹۹ که داخل سال ۱۹۶۸ رونمایی شد، از سوئیچی بین صندلی های جلو نصیب می برد تا از زانوهای راننده در هنگام عارضه محافظت کند و الماس جلوی خودرو با الهام از هواپیما، باعث افزودن نظر می شد. ساب تو سال ۱۹۷۸ توربوشارژر به ۹۹ اضافه کرد و به سرعت یکی از قابلیت های بارز آن شد.
شرایط این شرکت سوئدی در دهه ۱۹۹۰ وقتی که زیر نظر جنرال موتورز تلاش کرد با بی ام و و آئودی رقابت کند، چندان مطلوب نبود. ساب پس از سال ها زیان مالی، توسط جنرال موتورز تعطیل شد و در سال ۲۰۱۲ به عقب تلاش های متجاوز برای بقا، بوسیله ورشکستگی رسید. از سال ۲۰۱۹، مشارکت خودروهای الکتریکی ملی سوئد (NEVS) مالکیت این برند را در اختیار دارد و غالباً تو مورد احیای آن صحبت کرده، اما برای تحقق این کمال مطلوب اقدامات اندکی انجام داده است.تاکر (۱۹۴۶)؛ عزاداری چراغ به طرفین
تاکر (Tucker) یکی از خودروسازانی حیات که مشیت داشت خودروی کاملا جدیدی بسازد تا بتواند با استاندارد های ساخته شده توسط خودروسازان بزرگ نمدار هم چشمی کند. این شرکت حمایت خودرو را در اولویت ابتدا فراغت داد. به همین منظور، خودروی چهاردر ۴۸ که در تصویر ارائه داده شده است، از چراغ سوم متحرک موقوف به موجب لول خودرو، میله پیچشی در زیر پنل سقفی، داشبورد یواش و تیغ جلوی ضدضربه نصیب می برد. این تیغ به سرود جلوگیری از آسیب نظر سرنشینان در دم تصادف نقشه کشی شده بود.
تاکر ۱۷ میلیون دلار (حدود ۱۷۹ میلیون دلار براساس قیمت سال ۲۰۱۹) در بازار بورس برای تأمین بودجه توسعه اولین خودروی خود جمع آوری و بوسیله سرعت برنامه لوازم جانبی تاکر را متد اندازی کرد. این برنامه به خریداران امکان می عدل که از طریق پیش وصیت قطعات اولیه، تجهیزات جانبی خودروی آینده خود متشابه رادیو و روکش صندلی ها را تفویض کنند. پس از جنگ جهانی دوم، آمریکایی ها برای تغییرات بنیادی و نوآوری داخل صنعت خودروسازی آماده بودند. دولت آمریکا درباره ی این طرح تحقیقات خود را آغاز کرد و پس از غیرقانونی اخبار شدن طرح، چند نفر از مدیران تاکر مستنطق شدند. درحالی که این اتهامات بعداً رد شد، تبلیغات منفی آسیب اضافی به وجهه ی تاکر واقف کرد و آن را به بار ی تعطیلی کشاند. تاکر در سال ۱۹۴۸ و پس از ساخت ۵۱ دستگاه خودرو، برای ابد تعطیل شد. مدل های بازمانده ی تاکر امروزه ارزش کلکسیونی اضافی دارند.اتوبیانکی (۱۹۵۵)؛ سازنده نخستین خودروی پیشرانه عرضی
اتوبیانکی (Autobianchi) در بیشتر عمر خود به نشانی آزمایشگاه داخلی فیات فعالیت می کرد. این باهم اتحاد کردن در سال ۱۹۵۵ توسط فیات، پیرلی و بیانکی مخلوق شد و بدوی خودرو شهری آن بیانکینیا (Bianchina) نام داشت که براساس مدل پیشرانه دنبال فیات ۵۰۰ ساخته شده وجود. اتوبیانکی بعداً خودروی کانورتیبل ساتلینا را پهلو مبنای مدل 600D و مجهز به بدنه فایبرگلاس فروخت.
مهم ترین نمونه اتوبیانکی، پریمویولا (Primula) بود که در سال ۱۹۶۴ عرضه شد. تو آن زمان خودروهای پیشرانه عقب تو ایتالیا و بیرون از این کشور بسیار محبوب بودند؛ ولی دانته جیانکوزا، برنامه ریز فیات اعتقاد داشت که این سیلان به زودی تغییر می بطی ء. پریمیولا (خودروی بالا در تصویر) با پیشرانه عرضی چهار سیلندر قدری جلوتر از محفظه سرنشینان و سیستم محرک جلو خبردار بازار شد. این مقدماتی علیه فیات بود که از چنین طرحی داخل پیکربندی خود استفاده می کرد.
مدیران فیات، پریمیولا را به اتوبیانکی واگذار کردند از طرف این خودرو تفاوت بسیار زیادی با محصولات تک دلبستگی ی مشتریان فیات داشت. آن ها فکر کردن می کردند که اگر این طرح شکست بخورد، فیات خیلی صدمه نمی بیند، در مدت نام آن در هیچگاه کجای خودرو وجود ندارد. پریمیولا بسی خوب عمل کرد و طرح گاراژ آن داخل خودروی ۱۲۸ مورد استفاده قرار گرفت که در سال ۱۹۶۹ نمایش شد. تقریبا تمام استاندارد های فیات که از آن زمان ارائه می شدند، از طرح های گاراژ پریمیولا بهره می بردند.
اتوبیانکی بعداً برند آستین مینی را تصاحب و خودروی A112 را به عنوان یکی از پیشگامان کلاس هاچ بک نمایش کرد. درون سال ۱۹۷۱ مدلی از این خودرو با تیونینگ آبارت (Abarth) رونمایی شد. فیات در آن زمان به حاشیه رانده شد و همین باعث شد تا تولید مدل A112 خیلی بوسیله طول نیانجامد. داخل سال ۱۹۸۶ با کاهش محبوبیت A112، تولید این خودرو به عاقبت رسید. فیات مدیریت برندهای زیادی را داخل اختیار داشت، به همین دلیل برند اتوبیانکی را با لانچیا ترکیب کرد و این شرکت تو سال ۱۹۸۹ تعطیل شد.سیتروئن دی اس (۱۹۵۵)؛ سیستم تعلیق پنوماتیک
در دهه ی ۱۹۵۰، جایگزینی سیتروئن ترکشن آوانت (Citroen Traction Avant) با یک خودروی مدرن الزامی بوسیله دید می رسید. این خودرو از سال ۱۹۳۴ به فروش می رسید و بجای در طولانی این مدت بدون دگرگونی همیشگی مانده بود، از مد افتاد. برای مطابقت با تغییر زمانه، سیتروئن یک خودروی خانوادگی نقشه کشی کرد که حداقل ۲۰ سال جلوتر از رقبایش بود. خودروی دی اس (DS) داخل سال ۱۹۵۵ با مدل سازی آینده نگرانه و سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک بخاطر نخستین بار در نمایشگاه خودرو پاریس رونمایی شد.
رنو و پژو در آن زمان به ندرت نگران تحول ژرف سیتروئن بودند. هنگامی که دی اس تو کنار خودروی سیتروئن 2CV قرار داده می شد، ظاهری آینده نگرانه پر حرارت داشت. این مدل داخل سال ۱۹۷۵ با پیشرانه های قدرتمند و چراغ های جلوی سریع الحرکه وابسته به موجب حرکت خودرو به روزرسانی شد. تا سال ۱۹۷۵ که تولید این خودرو متوقف شد، همچنان متشابه مدل های صد بیستم و دوم به دید می رسید. تا آن زمان برخی از رقبا توانستند بوسیله سرعت این خودرو برسند، ولی هیچ کدام راحتی یا مدل سازی آن را نداشتند. اگرچه مدل CX که جایگزین این خودرو شد، از چراغ های جلوی سریع الحرکه وابسته بوسیله جهت حرکت نصیب نمی برد، این فناوری در سال های ابتدایی قرن ۲۱ دوباره ظهور کرد.BMC مینی (۱۹۵۹)؛ هاچبک کوچک شهری
داخل دهه ی ۱۹۵۰، خودروسازان بریتانیایی سهم خود را در راسته از دست دادند و مشارکت هایی که در حال پیدایش خودروهای کوچک و با مصرف بنزین اقتصادی بودند، تسهیم آن ها را تصاحب کردند. شریک شدن بریتیش اتومبیل (British Motor) از غربال ایسیگونیس درخواست کرد تا یک خودروی چهارنفره و کوچک و به صرفه طراحی کند. این مأموریت تقریبا غیرممکن به دید می رسید ولی ایسیگونیس پیشرانه را داخل بالای جعبه دنده صبر قسط و آن را به به خشکی امدن چرخاند. خودروی واقعی مینی (Mini) که تو سال ۱۹۵۹ عرضه شد، با خودروهای کوچکی که بخاطر هم چشمی با آن ها نقشه کشی شده بود، از رویت طراحی و فناوری فاصله ی اضافی داشت.
پیکربندی پیشگامانه ی ایسیگونیس برای خودروی کوچک مینی، آن را به یکی از هوشمندانه ترین مدل های صنعت خوردروسازی تبدیل کرد. درحالی که هیچ وقت ایده ی قرار دادن پیشرانه در بالای محبوب و متداول نشد، ۱۰ خودروی جدید فروخته شده درون سال ۲۰۱۹ از طرح پیشرانه عرضی استعمال می کنند.آمفی کار (۱۹۶۱)؛ سازنده اولین خودروی دوزیست
شرکت آمفی کار (Amphicar) آلمان با عرضه ی خودرویی به اشتهار ۷۷۰ مهیا بوسیله پیشرانه ی ساخت تریومف (Triumph) معروف شد. این خودروی دوزیست می توانست در روی آب و زمین حرکت نرم که آن را بوسیله یکی از محصولات جالب در صنعتی خودروسازی جهان تبدیل کرد. آمفی امر امیدوار بود قوم های آمریکایی که تعطیلات خویشتن را نزدیک حوض درست کردن می گذرانند، این خودروی دوزیست را بخرند. آمفی کار تصمیم داشت سالانه ۲۵،۰۰۰ وسیله از این خودرو را بسازد. خودروی ۷۷۰ که در سال ۱۹۶۱ ارائه شد، نخستین خودرو از سنخ خود بود که در دسترس عموم استراحت گرفت. شهرت ۷۷۰ نشانگر این است که می تواند با سرعت ۷ مایل برساعت (۱۱/۲ کیلومتربرساعت) روی آب و ۷۰ مایل برساعت (۱۱۲ کیلومتربرساعت) روی زمین لول کند.
تولید ۷۷۰ داخل سال ۱۹۶۵ به پایان رسید، اما آمفی حکم مونتاژ خودرو را ادامه عدالت تا اینکه تو سال ۱۹۶۸ کاملا تعطیل شد. این شرکت داخل مجموع ۳،۸۷۸ دستگاه ساخت و ۳،۰۴۶ دستگاه از آن ها را بوسیله آمریکا صادر کرد. پس از آن هیچ شرکتی نتوانست جای خالی آمفی امر را انباشته نرم و تا سال ۲۰۱۹، خودروهای دوزیست همچنان داخل فیلم های علمی تخیلی دیده می شوند.
نکته ی جالب: آمفی کار توسط گروه Quandt مخلوق شده است، که آن را به شریک خواهری کردن بی ام و تبدیل می درنگ.کوموتور (۱۹۶۷)؛ اولین خودروی فراهم به پیشرانه وانکل
درون دهه ی ۱۹۶۰ میلادی، همدستی های NSU و سیتروئن هردو اعتقاد داشتند که خودروهای آینده از پیشرانه گردان وانکل (Wankel) استفاده خواهند کرد. آن ها در سال ۱۹۶۷ شرکت سرمایه گذاری مشترکی در لوکزامبورگ به نام کوموتور (Comotor) بوسیله منظور طراحی و پیدایش پیشرانه بخاطر انواع خودروها تأسیس کردند. از نظر تئوری، سرمایه گذاری آن ها عالمانه بود، در مدت پیشرانه ی وانکل جمع وجور، ساده و دارای کارکرد فصیح حیات. در عمل، این پیشرانه با استعمال بنزین بسیار و مشکلات مربوط بوسیله نبوغ اطمینان مشت وپنجه نرم می کرد.
فناوری پیشرفته ی کوموتور تو مدل آزمایشی سیتروئن M35 و خودروهای GS Birotor و NSU Ro80 به کار پژمان شد. صبر بود یکی از پیشرانه های کوموتور در مدل های پرچم دار CX مورد کاربرد قرار گیرد؛ اما بحران نفتی سال ۱۹۷۳ آسیب زیادی بوسیله دستور کار های کوموتور زد و پس از مدت کوتاهی، این شرکت جدیت های تحقیقاتی خویشتن را ایستا کرد.
در سال ۱۹۶۹ فولکس واگن، شرکت NSU را با اتو یونیون (Auto Union) ادغام کرد و برند جدید آئودی متولد شد؛ با این وجود تولید خودروی Ro80 تا سال ۱۹۷۷ امتداد داشت. سیتروئن نیز که هرگز خودرویی مهیا به پیشرانه ی وانکل را به تولید انبوه نرساند، در سال ۱۹۷۶ به ورشکستگی رسید و این شرکت توسط پژو تصاحب شد.بریکلین (۱۹۷۴)؛ تاسیس خودرو با رجحان ایمنی
مالکوم بریکلین، یکی از کارآفرینانی که به راه اندازی سوبارو در آمریکا کمک کرد. بریکلین شرکت خود را برای تولید محصولاتی با تمرکز روی حمایت خودرو تشکیل داد. اولین میزان تولیدی بریکلین، خودروی کوپه SV-1 با قامت ی آکریلیک و دارای درهای گالوینگ وجود که شهرت آن مخفف کلمات «Safety Vehicle One» است. بریکلین ترانه داشت مجموعه ی کاملی از خودروهای مصون را که احتمالا SV-2 و SV-3 و غیره نامیده می شدند، عرضه یواش.
بریکلین درهای گالوینگ را بوسیله این دلیل گزینش کرد که طی باز شدن جلوی عبور و مرور را نمی گرفتند. خودروی کوپه بریکلین از قفس غلت گیر و ضربه انسداد یکپارچه ای روزی می سرما که فراتر از استانداردهای عارضه طالع آمریکا در دهه ی ۱۹۷۰ بود. بریکلین فکر می کرد که سیگار کشیدن قفا فرمان خودرو ایمن نیست، SV-1 به فندک سیگار مجهز نبود.
استان نیو برانزویک کانادا در جدیت برای رفع بیکاری، میلیون ها دلار روی پروژه ی بریکلین سرمایه گذاری کرد اما بی نهایت سریع به آن خاتمه داد. شرکت بریکلین در سال ۱۹۷۵ و پس از تاسیس ۲،۹۵۴ مایه خودرو تعطیل شد. مالکوم بریکلین هیچگاه وقت بخت پیدا نکرد که رویکرد خود درون ترجیح ایمنی برای طراحی خودرو را در سایر مدل ها به کار گیرد. شرکت Consolidated International واقع در کلمبوس ایالت اوهایو، ۳۶ دستگاه خودروی ناتمام را در خط تولید بریکلین به همراه کامل قطعات و مواد مقدماتی خریداری کرد و بوسیله توزیع کننده ی رسمی این همکاری تغییر شد.مشارکت دلورین موتور (۱۹۷۵)؛ سوپراسپرت ارزان بها با درهای گالوینگ
جان ز. دلورین، یکی از مدیران بزرگ جنرال موتورز بود که شریک شدن خود را در سال ۱۹۷۵ تأسیس کرد. دلورین می مراد یک خودروی اسپرت تولید کند که سریع، ارزان بها و مصون باشد. دلورین تمام جزئیات و فرایندهای صنعتی خودروسازی را با پیشرفت در شرکت جنرال موتورز یاد گرفت؛ به طوری که اگر تنها یک نفر می توانست چنین پروژه ی بلندپروازانه ای را با موفقیت انجام دهد، فقط دلورین بود. او شخصی به معروفیت جورجتو جورجارو را برای دگرگونی رویایش به واقعیت، استخدام کرد.
خودروی دلورین DMC-12 تو سال ۱۹۸۱ با قشری بسیار جالب، درهای گالوینگ و بدنه ای از جنس فولاد ضدزنگ رونمایی شد. با این وجود خودرو دقیقاً آن طوری که دلورین فرض می کرد، نبود. عدد ۱۲ داخل نام این خودرو به قیمت پایه ۱۲ هزاره دلاری ( حدود ۳۳,۰۰۰ دلار داخل سال ۲۰۱۹) اشاره داشت اما هنگامی که DMC-12 برای سودا به بازار نمایش شد، قیمت آن به ۲۶،۱۷۵ دلار (حدود ۷۳,۰۰۰ دلار در سال ۲۰۱۹) رسید. به تعبیر ساده تر، مدلی بسیار پایین از شورولت کوروت داخل آن زمان قیمتی حدود ۱۵،۲۴۸ دلار (۴۲،۵۰۰ دلار تو سال ۲۰۱۹) داشت. مشکلات کنترل کیفیت در کارخانه ی دانماری (Dunmurry) ایرلند شمالی (کارخانه ای که این خودرو در آن مصنوع می شد) و عملکرد خسته پیشرانه PVR V6، باعث لکه دار شدن اشتهار این خودرو شد.
دولت انگلیس که بوسیله دلورین کمک مالی می کرد، از دادن پول بیشتر به این خودروساز خودداری کرد و شرکت دلورین اتومبیل به دلیل بدهی های زیاد خود ورشکست شد. وقتی دلورین به بزه قاچاق مواد مخدر توسط FBI دربند شد، رسوایی بیشتری به بار آمد. البته مدتی پس ازآن دلورین از این اتهامات تبرئه شد؛ ولی شرکت دلورین موتور هیچگاه گاه نتوانست مکرر احیا شود.ساترن (۱۹۸۵)؛ سازنده خودروهای میسر و مفت
جنرال موتورز تو سال ۱۹۸۵ برند سترن (Saturn) را ساخت تا بتواند در مقابل خودروسازان ژاپنی قرین هوندا و تویوتا بوسیله رقابت بپردازد و خوشبختانه سهم از دست رفته ی خود را در بازار به مشت آورد. معماران این برند با محل جدیدی مبدا به کار کردند تا تصورات خود را درباره خودرو و مشارکت خودروسازی ایده آل به واقعیت تبدیل کنند. سترن به متعاقب طمطراق گرایی، قدرت و عملکرد یا رک زیبا نبود. به طور خلاصه، سترن می خواست که خودروهای معمولی برای افراد عادی تولید بطی ء.
خلق برند سترن یکی از پروژه های زیاد خطرناک جنرال موتورز بوده است. خودروهای آن تقریبا هیچگاه اشتراکی با سایر اعضای جنرال موتورز نداشت. مقیاس های مقدماتی مشابه سری S S از پنل های هیکل پلاستیکی ضدضربه بهره می بردند که روی پلتفرم خاص این برند سوار می شدند و از پیشرانه های چهار سیلندری که به طور ویژه برای محصولات سترن ساخته می شدند، مصرف می. کردند تولید خودروهای سترن در کارخانه اسپرینگ هیل ایالت تنسی ادا می.
شد خودروهای سترن درون دهه ۱۹۹۰ میلادی بیع نسبتا انعام داشتند که بخشی از آن به دلیل ارج پایین و مقطوع محصولات بود؛ عاملی که بیشتر خریداران را به نمایشگاه های خودرو جذب می. کرد ولی این برند تو اوایل دهه ۲۰۰۰ با ارائه ی بعضی از مدل های لوکس و گران قیمت، وجهه ی خود را متروک کرد و از مأموریت ابتدایی ی خویشتن منحرف. شد تا اینکه خودروهای داخلی آن همچنین تباین چندانی با خودروهای ساخته شده در سایر برندهای تحت دیدن جنرال موتورز نداشتند و محبوبیت این برند به تدریج در میان مشتریان رو بوسیله کاهش. گذاشت در سال ۲۰۰۹، جنرال موتورز پس از ورشکستگی، اعلام کرد که عزم دارد سترن را به شرکت پنسکه (موتور Penske) Automobile. بفروشد این قرارداد بعداً در همان سال منتفی شد و سترن درون خاشاک دانی صنعت خودروسازی بوسیله پونتیاک و هامر.پیوست مک (لارن)۱۹۸۹ ؛ تاسیس ابرخودرو با حکم داخل
وسط تو دهه ۱۹۸۰ میلادی هیچ کمبودی از نظر درگاه خودروهای سوپراسپرت سریع و قدرتمند حیات نداشت؛ ولی مک لارن معتقد بود که می تواند محصولی بسازد که بهتر از بقیه عمل. بطی ء ران دنیس رئیس هیئت مدیره مک لارن، منصور اوجه سهام دار دارا این باهم اتحاد کردن و گوردون موری بوسیله عنوان مدیر فنی، می خواستند نوک تیز ترین و بهترین خودروی سوپراسپرت جهان را. بسازند برای الحاق به چنین جایگاهی، خودروی سوپراسپرت مک لارن باید نسبت قدرت به وزن بهتری نسبت به نمونه های تولیدی موجود داشته و داخل ذات حال اسودگی و قابل مصرف. باشد آن ها تصمیم گرفتند خودرو را مک لارن F1 نام گذاری.کنند مقاله های:مرتبط نمونه ای کمیاب از تاکر 48 آماده حراج شدبهترین خودروها از برندهایی که بوسیله تاریخ
پیوستند تیم مسئول توسعه خودروی سوپراسپرت F1 از تخصص و تجربه ی مک لارن تو مسابقات موتور رانی برای حل مشکلات پیش آمده استفاده. کردند این استاندارد به بدوی خودروی تولیدی دارای مجوز تردد در خیابان و حاضر به پیکر ی مونوکوک فیبر کربنی تبدیل. شد پیشرانه ی خورجینی ۱۲ سیلندر این خودرو از قطعات بی ام و ساخته شده است ولی مک لارن قطعات پیشرانه را به دلایل حرارتی با ورقی از طلای خالص. پوشاندند قرار دادن صندلی شوفر تو جلو و مرکز، نیاز به مصرف از طرح راست یا چپ فرمان را از بین می برد و در ضمن محیط بخاطر نشستن سه سرنشین همواره می. کرد مک لارن اف وان ارزان ارزش نبود، اما خودروساز بریتانیایی پس از معرفی کردن این خودرو پیش از گرندپری فرمول یک موناکو داخل سال ۱۹۹۲، سفارش های بیشتری نسبت به آن چه غبطه می رفت، دریافت.
کرد مک لارن هیچگاه برنامه ای بخاطر پیشگاه داخل مسابقات موتور رانی با F1 نداشت؛ ولی مشتریان این شرکت، ران دنیس و تیمش را وظیفه خور کردند که معیار GTR این خودرو را تهیه کرده و در مسابقات ۲۴ ساعته لمان سال ۱۹۹۵ شریک شدن. کنند این خودروساز انگلیسی جایگاه های اول، سوم، چهارم و پنجم را با مک لارن اف وان در لمان سال ۱۹۹۵ بوسیله دست.آورد EV1 جنرال (موتورز)۱۹۹۶ ؛ خودروی اسپرت برقی بخاطر
جمله خودروی EV1، اولین تلاش جدی جنرال موتورز در تاسیس خودروی الکتریکی بخاطر عموم انسان. وجود EV1 در سال ۱۹۹۶ و از عادت برنامه ی دربست خودرو بوسیله برخی رانندگان تو تعداد معدودی از شهرهای آمریکا از جمله لس آنجلس عرضه. شد مسئولان جنرال موتورز این کار «را ارزیابی مهندسی درون وضعیت» واقعی خواندند و به شریک شدن کنندگان بانگ دادند که در هر زمان از آن ها خواسته می شود که خودرو را بدون اطلاع قبلی برگردانند؛ این دقیقاً همان چیزی بود که ائتلاف.
افتاد جنرال موتورز کامل ۱،۱۱۷ نمونه را قبل از فرجام سال ۲۰۰۳ فراخواند و بسیاری از آن ها را نابود. کرد این انبازی ادعا می کرد که تقاضا بخاطر خودروی برقی بخاطر تعبیر کردن سرمایه گذاری روی آن متجاوز از حد کم است و تا زمانی که تولید شورولت بولت داخل سال ۲۰۱۶ آغاز شد، خودروی برقی دیگری نمایش.نکرد تویوتا (پریوس)۱۹۹۷ ؛ پیش گام عصر
هیبریدی مدل اولیه تویوتا پریوس در طول زندگی ۶ ساله ی خود شاهد تغییرات بسیار زیادی بود که شاید هیچگاه خودروسازی در طولانی زندگی خود چنین تغییراتی را امتحان. نکرد تویوتا اولین شرکتی نبود که پیشرانه های (هیبریدی فناوری بنزینی برقی که منشا ء آن به اوایل قرن بیستم می) رسد را آزمایش کرد؛ ولی خودروساز ژاپنی در زمانی که بسیاری از رقبایش در حال معرفی مدل های دیزلی بودند، این پیشرانه را آماده و بخاطر عموم مردم در سراسر دنیا ارائه.
کرد تویوتا همیشه سیاستی دوگانه در بستگی با خودروهای دیزلی داشت؛ ولی فناوری هیبریدی که در پریوس مصرف شده بود، در سال ۲۰۱۹ در بسیاری از اعضای خانواده ی تویوتا و همچنین نمونه های مزدا و سوبارو بسط. یافت رقبای این همدستی بالاخره توانستند به سطح فناوری خودرو تویوتا پریوس برسند و بی آرامی اکنون هر خودروسازی حداقل یک مدل خودروی هیبریدی در شیار تولید خود. دارد شریک شدن هایی که مدل هیبریدی ندارند، در حال تلاش مضاعف هستند تا زودتر آن را به بازار ارائه.کنند (گوگل)۲۰۰۹ ؛ پیشتاز فناوری خودرو
خودران گوگل با سرمایه ی عظیم خود، درسال ۲۰۰۹ آویشن کوچکی از محققان باتجربه را برای شروع کار روی خودرو خودران استخدام کرد؛ تو آن زمان هیچ کسی به این طور پروژه ای فکر نمی. کرد بسیاری از افراد با خود فکر کردن می «کردند آیا چیزی را که بسیاری از خودروسازان مبصر با سال ها سابقه ی تاریخی به آن نرسیده اند، شرکتی فناوری می تواند عاری هیچ تخصص خودرویی به آن مشت»
یابد؟ به زودی گوگل تو اثر کسب تعداد زیادی از داده ها و اطلاعات، با سرعت زیاد صدرنشین فناوری خودرو خودران. شد در سال ۲۰۱۲، تویوتا پریوس حاضر بوسیله فناوری توسعه یافته ی گوگل، مقدماتی خودروی خودرانی بود که داخل ولایت متحده مجوز تردد شهود. کرد درون سال ۲۰۱۶، تکاپو های این شرکت عرشه برند (ویمو) Waymo دوباره به حکم خویشتن امتداد داد و خودروی عاری راننده و سرویس تجاری تاکسی (اینترنتی اشتراک) موتور را راه اندازی.کرد (ترافوگیا ۲۰۱۹ و پس از)آن ؛ نخستین خودروی
پرنده تا سال ۲۰۱۹، خودروهای پرنده که از دهه ۱۹۶۰ درون دستور کار های تلویزیونی مانند جتسونز وهله داده شده بودند، هنوز دانا دنیای حقیقی. نشدند بهترین راه برای رفت وآمد هوایی، هنوز غم خرید بلیت هواپیما. است بسیاری از شرکت ها سعی کرده اند موانع فنی و عرفی را که درون خوش نویسی پرواز با خودروهای پرنده تولید می شود، از بین ببرند؛ اما هیچکدام بوسیله اندازه ی انبازی (ترافوگیا) Terrafugia واقع تو ماساچوست بوسیله اصلی کردن این ایده و آرزو نزدیک نشده.
است ترافوگیا شرکتی متعلق به جیلی است که با سرمایه ی هنگفت خود بسیاری از برندهای شریف خودروسازی از عموم ولوو، لوتوس و نیمی از اسمارت را اداره می. یواش این انبازی داخل حال حکم روی خودروی پرنده پلاگین هیبریدی خودرانی به نام-TF X است که گفته می شود در سال ۲۰۲۳ به نعوظ آزمایشی فعالیت خویشتن را آغاز خواهد. کرد اگر ترافوگیا و جیلی موفق به طراحی و سودا اولین خودروی پرنده برای یکسره مردم شوند، نقشی برجسته در تاریخ خودروسازی به دست خواهند.آورد بیشتر:بخوانید فناوری دستیار شوفر باعث افزایش حواس پرتی راننده می شودگوگل همه اپلیکیشن های پیام رسان خود را در یک تیم واحد جمع می کنداریک اشمیت ظاهرا از ماه فوریه گوگل را ترک کرده استگوگل بوسیله اشتباه ۱۰ دستگاه پیکسل 4 را برای یکی از خریداران ارسال کردفورد معلومات خودروهای خودران خود را در وارستگی محققان صبر می
پانارد (Panhard) با بیع مجوز ساخت پیشرانه های دو ستون از دایملر، نخستین قدم های خود را در صنعت خودروسازی برداشت. این شرکت فرانسوی که توسط امیل لواسور و رنه پانارد، دو مهراز موفق آن زمان مدیریت می شد، به سرعت مطلع به ابداع خودروهایی کرد که پیشرانه های آن بوسیله قیافه تویی و مردمان مدل سازی می شدند.
خودروهای پانارد تیز ی مسابقات استقامتی متعددی در دهه های ۱۸۹۰ و ۱۹۰۰ شدند؛ ولی این شرکت به برهان چند واقعه مرگبار در سال ۱۹۰۸ از شرکت تو مسابقات انصراف انصاف. پانارد پس ازآن از آن بیشتر تمرکز خود را روی نوآوری گذاشت و اولین پیشرانه عاری سوپاپ خود را تو سال ۱۹۱۰ عرضه کرد.
پس از جنگ جهانی دوم، پانارد برای اینکه داخل عرصه خودروسازی باقی بماند، شروع به مغازه گردی کردن خودروهایی به صرفه مرطوب و دسترس پذیرتر کرد. قبل از جنگ افراد کمی می توانستند خودروهای سریع و لوکس پانارد را خریداری کنند. با این حال پانارد نوآوری خود را با ساخت خودروهایی آیرودینامیک و با استفاده از مواد ریختگی وزن مشابه آلومینیوم امتداد انصاف تا در مصرف سوخت صرفه جویی شود.
پانارد در دنباله نتوانست مثل سایر رقبا، منابع لازم را برای به روزرسانی و ترقی خط تولید خود مجهز یواش و به همین دلیل درون دهه ۱۹۶۰ میلادی با مسائل مالی مشت وپنجه نرم می کرد. انتها پانارد در سال ۱۹۵۶ توسط سیتروئن تصاحب و دو سال بعد تعطیل شد. در تصویر بالا، خودروی پانارد دینا را مشاهده می کنید.رامپلر موتور (۱۹۲۱)؛ توجه به کاهش استعمال سوخت
ادموند رامپلر، مهراز اتریشی می هوی از تجارب فراگرفته در پیدایش هواپیما، در دنیای خودرو نیز بهره ببرد. رامپلر در سال ۱۹۲۱، خودرویی تقریبا متشابه زیردریایی بوسیله اسم Tropfenwagen با اندام ی چکه ای شکل و ضریب کشش ۰/۲۸ طراحی کرد. به زبان ساده تر، این خودرو هم معادل ی شورولت ولت وجود. Tropfanwagen با استفاده از پیشرانه ۶ سیلندر W لباس با غلبه ۳۶ اسب بخار، می توانست بدون کاربرد زیاد سوخت بوسیله سرعتی حدود ۱۰۵ کیلومتربرساعت برسد.
تو آن زمان بهترین کمپین بازاریابی دنیا نمی توانست ایده ی رامپلر را درون سر طراحی خودرو نجات دهد. داخل دهه ی ۱۹۲۰ میلادی، مالکان خودرو نتوانستند وقار صرفه جویی در استعمال سوخت را دریابند و به دلیل آسفالت های خسته جاده ها نمی تواستند بوسیله راحتی با سرعت ۱۰۵ کیلومتربرساعت لول کنند. خریداران از طراحی نوظهور Tropfenwagen و اینکه محفظه بار با دسترسی بیرونی ندارد، شکایت می کردند. این خودرو آنقدر رجیم حیات که رامپلر آخرین نمونه های آن را به شرکت فیلم سازی UFA فروخت. آن نمونه ها به سیاق فجیعی در فیلم متروپلیس سال ۱۹۲۶ در آتش سوختند. بیشتر مورخان می گویند که تقریبا ۱۰۰ نمونه از Tropfenwagen بین سال های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۵ تولید شد و کمینه نم از ۱۰ نمونه از آن تا سال ۲۰۱۹ پایا ماند.ولوو (۱۹۲۷)؛ ساخت خودروهای مصون و آیرودینامیک
اگرچه مقدماتی خودروی ولوو نوآورانه نبود، این شرکت با عرضه PV36 تو سال ۱۹۳۵ به آینده امید داشت. این خودر ولوو توان های آیرودینامیکی بیشتری نسبت به خودروهای رقبا داشت چون چراغ های جلو با بدنه خیساندن شده و چرخ های قفا آن پوشانده شده بودند. در آن زمان، رانندگان از این ظاهر خوششان نمی آمد و استدلال می کردند که PV36 (ملقب به Carioca) سنگین، کم توان و گران بها است. ولوو قبل از توقف تولید این خودرو، ۵۰۰ دستگاه از آن پیدایش.
مشکلاتی که PV36 داشت، ولوو را از آزمایش ایده های جدید منصرف نکرد. ولوو در سال ۱۹۵۹ کمربند ایمنی سه عمه ای را معرفی کردن کرد ولی بعداً عبث ثبت بدعت خویشتن را پس گرفت تا سایر خودروسازان بتوانند بدون پرداخت هزینه های حق اختراع، این قابلیت را بوسیله خودروهای خود اضافه کنند. استفاده از کمربند امن داخل ابتدا بحث برانگیز بود و بسیاری از رانندگان از دلمه شدن آن خودداری می کردند اما ولوو مسیر خود را با سکون دامنه ادامه داد. در سال ۲۰۱۹، هیچ شرکتی نمی تواند خودرویی بدون کمربند ایمنی بفروشد.کورد (۱۹۲۹)؛ سازنده اولیه خودروی محرک جلو
در دورانی که اکثر خودروها از جهیز محرک عقب استفاده می کردند، شریک کورد مستقر در ایندیانا، پس از مشاهده چگونگی اقدام خودروها در طول مسابقات ایندیاناپولیس ۵۰۰ و رقابت های ۲۴ ساعته لمان، اقدام به آزمایش جهیز محرک جلو روی خودرو کرد. L-29 اولین خودروی محرک جلو آمریکایی بود که به عموم مردم فروخته شد و اولیه وسیله نقلیه ی حاضر به این جهیز تو گیتی معروفیت گرفت. فروش خودرویی بزرگ و گرانقیمت بوسیله طرز ناامیدکننده ای ابدار بود و تولید L-29 در سال ۱۹۳۱ پس از ساخت حدود ۵۰۰۰ مایه پایان یافت.
کورد تا زمان رونمایی از نمونه ۸۱۰ درسال ۱۹۳۵ میوه جدیدی نداشت. این معیار با نام مستعار «coffin nose»، خودرویی محرک جلو بود که چراغ های جلو آن با تنه خیساندن شده و در دون فلپ های فلزی پنهان شده بودند؛ چنین طراحی هایی تو اواسط دهه ۱۹۳۰ بیش آینده نگر بود. میزان ۸۱۰ فراز کمتری نسبت بوسیله خودروهای محرک عقب داشت، بنابراین نیازی به تخته رکاب خودرو نبود. به اعتقاد بسیاری، کورد خودرویی آینده محور طراحی کرده بود. داخل ادامه مقیاس ۸۱۰ به ۸۱۲ تغییر یافت، که با سوپرشارژر عرضه می شد، ولی نوآوری های کورد کافی نبود تا این شریک را در میدان نگه دارد و آخرین خودروی خود را در سال ۱۹۳۷ ساخت.استوت موتور فقره (۱۹۳۴)؛ نخستین مینی ون
پیش از آن که فولکس واگن خودروی بیتل را تبدیل به اتوبوس کند، ویلیام استوت، طراح هواپیما، مینی ون را اختراع کرد. داخل سال ۱۹۳۴، او شریک خودروسازی Stout را تأسیس کرد و خودروی خانوادگی به صیت Scarab را توسعه داد که در آن زمان شباهتی به هیچ یک از خودروهای موجود تو جاده نداشت. مدل سازی آینده نگر با روشنایی محیطی، قفل های برقی، فیلتر گردوغبار و صندلی های چرمی از جمله امکانات این خودرو بوسیله شمار می رفت. علاوه بر این صندلی های Scarab می توانستند در طول کابین لول کنند که آن را بوسیله فضایی مثل اتاق راحتی تبدیل می کرد. Scarab روی کاغذ مشابه خودروهای مفهومی و خودرانی وجود که تاکنون درون سال ۲۰۱۹ رونمایی شده اند.
تفاوت در این بود که Scarab واقعی و در منبع حال بسیار گرانقیمت بود. قیمت آن از حدود ۵،۰۰۰ دلار (تقریبا ۹۵،۰۰۰ دلار براساس ارزش پول در سال ۲۰۱۹) آغاز می شد و Stout آن را فقط با احضار نامه بوسیله خرید می رساند. Hemmings گزارش می دهد که فهرست مشتریان این باهم اتحاد کردن شامل خانواده فایراستون و خانواده استراناهان (Stranahan) می شد که شریک Champion Spark Plug را تأسیس کردند. مجادله جهانی دوم، تولید Scarab را سپس از اینکه استوت ۹ نمونه از آن را ساخت، بوسیله طور ناگهانی به پایان رساند.ساب (۱۹۴۵)؛ استفاده از فناوری هواپیما داخل خودرو
ساب (Saab) مقدماتی شلنگ های خود را تو صنعت خودروسازی متفاوت تر از رقبایش برداشت. همانند رامبلر درون دهه ی ۱۹۲۰، این باهم اتحاد کردن برای طراحی خودرو از تجربه ی خویشتن داخل ساخت هواپیما یکروز برد. تصادفی نیست که ساب ۹۲ بوسیله نشانی اولین خودروی این شرکت، شکلی مشابه بال هواپیما دارد.
ساب تو بیشتر عمر خویشتن از قانون عملکرد و ایمنی بوسیله قفا نوآوری بوده است. خودروی ۹۹ که داخل سال ۱۹۶۸ رونمایی شد، از سوئیچی بین صندلی های جلو نصیب می برد تا از زانوهای راننده در هنگام عارضه محافظت کند و الماس جلوی خودرو با الهام از هواپیما، باعث افزودن نظر می شد. ساب تو سال ۱۹۷۸ توربوشارژر به ۹۹ اضافه کرد و به سرعت یکی از قابلیت های بارز آن شد.
شرایط این شرکت سوئدی در دهه ۱۹۹۰ وقتی که زیر نظر جنرال موتورز تلاش کرد با بی ام و و آئودی رقابت کند، چندان مطلوب نبود. ساب پس از سال ها زیان مالی، توسط جنرال موتورز تعطیل شد و در سال ۲۰۱۲ به عقب تلاش های متجاوز برای بقا، بوسیله ورشکستگی رسید. از سال ۲۰۱۹، مشارکت خودروهای الکتریکی ملی سوئد (NEVS) مالکیت این برند را در اختیار دارد و غالباً تو مورد احیای آن صحبت کرده، اما برای تحقق این کمال مطلوب اقدامات اندکی انجام داده است.تاکر (۱۹۴۶)؛ عزاداری چراغ به طرفین
تاکر (Tucker) یکی از خودروسازانی حیات که مشیت داشت خودروی کاملا جدیدی بسازد تا بتواند با استاندارد های ساخته شده توسط خودروسازان بزرگ نمدار هم چشمی کند. این شرکت حمایت خودرو را در اولویت ابتدا فراغت داد. به همین منظور، خودروی چهاردر ۴۸ که در تصویر ارائه داده شده است، از چراغ سوم متحرک موقوف به موجب لول خودرو، میله پیچشی در زیر پنل سقفی، داشبورد یواش و تیغ جلوی ضدضربه نصیب می برد. این تیغ به سرود جلوگیری از آسیب نظر سرنشینان در دم تصادف نقشه کشی شده بود.
تاکر ۱۷ میلیون دلار (حدود ۱۷۹ میلیون دلار براساس قیمت سال ۲۰۱۹) در بازار بورس برای تأمین بودجه توسعه اولین خودروی خود جمع آوری و بوسیله سرعت برنامه لوازم جانبی تاکر را متد اندازی کرد. این برنامه به خریداران امکان می عدل که از طریق پیش وصیت قطعات اولیه، تجهیزات جانبی خودروی آینده خود متشابه رادیو و روکش صندلی ها را تفویض کنند. پس از جنگ جهانی دوم، آمریکایی ها برای تغییرات بنیادی و نوآوری داخل صنعت خودروسازی آماده بودند. دولت آمریکا درباره ی این طرح تحقیقات خود را آغاز کرد و پس از غیرقانونی اخبار شدن طرح، چند نفر از مدیران تاکر مستنطق شدند. درحالی که این اتهامات بعداً رد شد، تبلیغات منفی آسیب اضافی به وجهه ی تاکر واقف کرد و آن را به بار ی تعطیلی کشاند. تاکر در سال ۱۹۴۸ و پس از ساخت ۵۱ دستگاه خودرو، برای ابد تعطیل شد. مدل های بازمانده ی تاکر امروزه ارزش کلکسیونی اضافی دارند.اتوبیانکی (۱۹۵۵)؛ سازنده نخستین خودروی پیشرانه عرضی
اتوبیانکی (Autobianchi) در بیشتر عمر خود به نشانی آزمایشگاه داخلی فیات فعالیت می کرد. این باهم اتحاد کردن در سال ۱۹۵۵ توسط فیات، پیرلی و بیانکی مخلوق شد و بدوی خودرو شهری آن بیانکینیا (Bianchina) نام داشت که براساس مدل پیشرانه دنبال فیات ۵۰۰ ساخته شده وجود. اتوبیانکی بعداً خودروی کانورتیبل ساتلینا را پهلو مبنای مدل 600D و مجهز به بدنه فایبرگلاس فروخت.
مهم ترین نمونه اتوبیانکی، پریمویولا (Primula) بود که در سال ۱۹۶۴ عرضه شد. تو آن زمان خودروهای پیشرانه عقب تو ایتالیا و بیرون از این کشور بسیار محبوب بودند؛ ولی دانته جیانکوزا، برنامه ریز فیات اعتقاد داشت که این سیلان به زودی تغییر می بطی ء. پریمیولا (خودروی بالا در تصویر) با پیشرانه عرضی چهار سیلندر قدری جلوتر از محفظه سرنشینان و سیستم محرک جلو خبردار بازار شد. این مقدماتی علیه فیات بود که از چنین طرحی داخل پیکربندی خود استفاده می کرد.
مدیران فیات، پریمیولا را به اتوبیانکی واگذار کردند از طرف این خودرو تفاوت بسیار زیادی با محصولات تک دلبستگی ی مشتریان فیات داشت. آن ها فکر کردن می کردند که اگر این طرح شکست بخورد، فیات خیلی صدمه نمی بیند، در مدت نام آن در هیچگاه کجای خودرو وجود ندارد. پریمیولا بسی خوب عمل کرد و طرح گاراژ آن داخل خودروی ۱۲۸ مورد استفاده قرار گرفت که در سال ۱۹۶۹ نمایش شد. تقریبا تمام استاندارد های فیات که از آن زمان ارائه می شدند، از طرح های گاراژ پریمیولا بهره می بردند.
اتوبیانکی بعداً برند آستین مینی را تصاحب و خودروی A112 را به عنوان یکی از پیشگامان کلاس هاچ بک نمایش کرد. درون سال ۱۹۷۱ مدلی از این خودرو با تیونینگ آبارت (Abarth) رونمایی شد. فیات در آن زمان به حاشیه رانده شد و همین باعث شد تا تولید مدل A112 خیلی بوسیله طول نیانجامد. داخل سال ۱۹۸۶ با کاهش محبوبیت A112، تولید این خودرو به عاقبت رسید. فیات مدیریت برندهای زیادی را داخل اختیار داشت، به همین دلیل برند اتوبیانکی را با لانچیا ترکیب کرد و این شرکت تو سال ۱۹۸۹ تعطیل شد.سیتروئن دی اس (۱۹۵۵)؛ سیستم تعلیق پنوماتیک
در دهه ی ۱۹۵۰، جایگزینی سیتروئن ترکشن آوانت (Citroen Traction Avant) با یک خودروی مدرن الزامی بوسیله دید می رسید. این خودرو از سال ۱۹۳۴ به فروش می رسید و بجای در طولانی این مدت بدون دگرگونی همیشگی مانده بود، از مد افتاد. برای مطابقت با تغییر زمانه، سیتروئن یک خودروی خانوادگی نقشه کشی کرد که حداقل ۲۰ سال جلوتر از رقبایش بود. خودروی دی اس (DS) داخل سال ۱۹۵۵ با مدل سازی آینده نگرانه و سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک بخاطر نخستین بار در نمایشگاه خودرو پاریس رونمایی شد.
رنو و پژو در آن زمان به ندرت نگران تحول ژرف سیتروئن بودند. هنگامی که دی اس تو کنار خودروی سیتروئن 2CV قرار داده می شد، ظاهری آینده نگرانه پر حرارت داشت. این مدل داخل سال ۱۹۷۵ با پیشرانه های قدرتمند و چراغ های جلوی سریع الحرکه وابسته به موجب حرکت خودرو به روزرسانی شد. تا سال ۱۹۷۵ که تولید این خودرو متوقف شد، همچنان متشابه مدل های صد بیستم و دوم به دید می رسید. تا آن زمان برخی از رقبا توانستند بوسیله سرعت این خودرو برسند، ولی هیچ کدام راحتی یا مدل سازی آن را نداشتند. اگرچه مدل CX که جایگزین این خودرو شد، از چراغ های جلوی سریع الحرکه وابسته بوسیله جهت حرکت نصیب نمی برد، این فناوری در سال های ابتدایی قرن ۲۱ دوباره ظهور کرد.BMC مینی (۱۹۵۹)؛ هاچبک کوچک شهری
داخل دهه ی ۱۹۵۰، خودروسازان بریتانیایی سهم خود را در راسته از دست دادند و مشارکت هایی که در حال پیدایش خودروهای کوچک و با مصرف بنزین اقتصادی بودند، تسهیم آن ها را تصاحب کردند. شریک شدن بریتیش اتومبیل (British Motor) از غربال ایسیگونیس درخواست کرد تا یک خودروی چهارنفره و کوچک و به صرفه طراحی کند. این مأموریت تقریبا غیرممکن به دید می رسید ولی ایسیگونیس پیشرانه را داخل بالای جعبه دنده صبر قسط و آن را به به خشکی امدن چرخاند. خودروی واقعی مینی (Mini) که تو سال ۱۹۵۹ عرضه شد، با خودروهای کوچکی که بخاطر هم چشمی با آن ها نقشه کشی شده بود، از رویت طراحی و فناوری فاصله ی اضافی داشت.
پیکربندی پیشگامانه ی ایسیگونیس برای خودروی کوچک مینی، آن را به یکی از هوشمندانه ترین مدل های صنعت خوردروسازی تبدیل کرد. درحالی که هیچ وقت ایده ی قرار دادن پیشرانه در بالای محبوب و متداول نشد، ۱۰ خودروی جدید فروخته شده درون سال ۲۰۱۹ از طرح پیشرانه عرضی استعمال می کنند.آمفی کار (۱۹۶۱)؛ سازنده اولین خودروی دوزیست
شرکت آمفی کار (Amphicar) آلمان با عرضه ی خودرویی به اشتهار ۷۷۰ مهیا بوسیله پیشرانه ی ساخت تریومف (Triumph) معروف شد. این خودروی دوزیست می توانست در روی آب و زمین حرکت نرم که آن را بوسیله یکی از محصولات جالب در صنعتی خودروسازی جهان تبدیل کرد. آمفی امر امیدوار بود قوم های آمریکایی که تعطیلات خویشتن را نزدیک حوض درست کردن می گذرانند، این خودروی دوزیست را بخرند. آمفی کار تصمیم داشت سالانه ۲۵،۰۰۰ وسیله از این خودرو را بسازد. خودروی ۷۷۰ که در سال ۱۹۶۱ ارائه شد، نخستین خودرو از سنخ خود بود که در دسترس عموم استراحت گرفت. شهرت ۷۷۰ نشانگر این است که می تواند با سرعت ۷ مایل برساعت (۱۱/۲ کیلومتربرساعت) روی آب و ۷۰ مایل برساعت (۱۱۲ کیلومتربرساعت) روی زمین لول کند.
تولید ۷۷۰ داخل سال ۱۹۶۵ به پایان رسید، اما آمفی حکم مونتاژ خودرو را ادامه عدالت تا اینکه تو سال ۱۹۶۸ کاملا تعطیل شد. این شرکت داخل مجموع ۳،۸۷۸ دستگاه ساخت و ۳،۰۴۶ دستگاه از آن ها را بوسیله آمریکا صادر کرد. پس از آن هیچ شرکتی نتوانست جای خالی آمفی امر را انباشته نرم و تا سال ۲۰۱۹، خودروهای دوزیست همچنان داخل فیلم های علمی تخیلی دیده می شوند.
نکته ی جالب: آمفی کار توسط گروه Quandt مخلوق شده است، که آن را به شریک خواهری کردن بی ام و تبدیل می درنگ.کوموتور (۱۹۶۷)؛ اولین خودروی فراهم به پیشرانه وانکل
درون دهه ی ۱۹۶۰ میلادی، همدستی های NSU و سیتروئن هردو اعتقاد داشتند که خودروهای آینده از پیشرانه گردان وانکل (Wankel) استفاده خواهند کرد. آن ها در سال ۱۹۶۷ شرکت سرمایه گذاری مشترکی در لوکزامبورگ به نام کوموتور (Comotor) بوسیله منظور طراحی و پیدایش پیشرانه بخاطر انواع خودروها تأسیس کردند. از نظر تئوری، سرمایه گذاری آن ها عالمانه بود، در مدت پیشرانه ی وانکل جمع وجور، ساده و دارای کارکرد فصیح حیات. در عمل، این پیشرانه با استعمال بنزین بسیار و مشکلات مربوط بوسیله نبوغ اطمینان مشت وپنجه نرم می کرد.
فناوری پیشرفته ی کوموتور تو مدل آزمایشی سیتروئن M35 و خودروهای GS Birotor و NSU Ro80 به کار پژمان شد. صبر بود یکی از پیشرانه های کوموتور در مدل های پرچم دار CX مورد کاربرد قرار گیرد؛ اما بحران نفتی سال ۱۹۷۳ آسیب زیادی بوسیله دستور کار های کوموتور زد و پس از مدت کوتاهی، این شرکت جدیت های تحقیقاتی خویشتن را ایستا کرد.
در سال ۱۹۶۹ فولکس واگن، شرکت NSU را با اتو یونیون (Auto Union) ادغام کرد و برند جدید آئودی متولد شد؛ با این وجود تولید خودروی Ro80 تا سال ۱۹۷۷ امتداد داشت. سیتروئن نیز که هرگز خودرویی مهیا به پیشرانه ی وانکل را به تولید انبوه نرساند، در سال ۱۹۷۶ به ورشکستگی رسید و این شرکت توسط پژو تصاحب شد.بریکلین (۱۹۷۴)؛ تاسیس خودرو با رجحان ایمنی
مالکوم بریکلین، یکی از کارآفرینانی که به راه اندازی سوبارو در آمریکا کمک کرد. بریکلین شرکت خود را برای تولید محصولاتی با تمرکز روی حمایت خودرو تشکیل داد. اولین میزان تولیدی بریکلین، خودروی کوپه SV-1 با قامت ی آکریلیک و دارای درهای گالوینگ وجود که شهرت آن مخفف کلمات «Safety Vehicle One» است. بریکلین ترانه داشت مجموعه ی کاملی از خودروهای مصون را که احتمالا SV-2 و SV-3 و غیره نامیده می شدند، عرضه یواش.
بریکلین درهای گالوینگ را بوسیله این دلیل گزینش کرد که طی باز شدن جلوی عبور و مرور را نمی گرفتند. خودروی کوپه بریکلین از قفس غلت گیر و ضربه انسداد یکپارچه ای روزی می سرما که فراتر از استانداردهای عارضه طالع آمریکا در دهه ی ۱۹۷۰ بود. بریکلین فکر می کرد که سیگار کشیدن قفا فرمان خودرو ایمن نیست، SV-1 به فندک سیگار مجهز نبود.
استان نیو برانزویک کانادا در جدیت برای رفع بیکاری، میلیون ها دلار روی پروژه ی بریکلین سرمایه گذاری کرد اما بی نهایت سریع به آن خاتمه داد. شرکت بریکلین در سال ۱۹۷۵ و پس از تاسیس ۲،۹۵۴ مایه خودرو تعطیل شد. مالکوم بریکلین هیچگاه وقت بخت پیدا نکرد که رویکرد خود درون ترجیح ایمنی برای طراحی خودرو را در سایر مدل ها به کار گیرد. شرکت Consolidated International واقع در کلمبوس ایالت اوهایو، ۳۶ دستگاه خودروی ناتمام را در خط تولید بریکلین به همراه کامل قطعات و مواد مقدماتی خریداری کرد و بوسیله توزیع کننده ی رسمی این همکاری تغییر شد.مشارکت دلورین موتور (۱۹۷۵)؛ سوپراسپرت ارزان بها با درهای گالوینگ
جان ز. دلورین، یکی از مدیران بزرگ جنرال موتورز بود که شریک شدن خود را در سال ۱۹۷۵ تأسیس کرد. دلورین می مراد یک خودروی اسپرت تولید کند که سریع، ارزان بها و مصون باشد. دلورین تمام جزئیات و فرایندهای صنعتی خودروسازی را با پیشرفت در شرکت جنرال موتورز یاد گرفت؛ به طوری که اگر تنها یک نفر می توانست چنین پروژه ی بلندپروازانه ای را با موفقیت انجام دهد، فقط دلورین بود. او شخصی به معروفیت جورجتو جورجارو را برای دگرگونی رویایش به واقعیت، استخدام کرد.
خودروی دلورین DMC-12 تو سال ۱۹۸۱ با قشری بسیار جالب، درهای گالوینگ و بدنه ای از جنس فولاد ضدزنگ رونمایی شد. با این وجود خودرو دقیقاً آن طوری که دلورین فرض می کرد، نبود. عدد ۱۲ داخل نام این خودرو به قیمت پایه ۱۲ هزاره دلاری ( حدود ۳۳,۰۰۰ دلار داخل سال ۲۰۱۹) اشاره داشت اما هنگامی که DMC-12 برای سودا به بازار نمایش شد، قیمت آن به ۲۶،۱۷۵ دلار (حدود ۷۳,۰۰۰ دلار در سال ۲۰۱۹) رسید. به تعبیر ساده تر، مدلی بسیار پایین از شورولت کوروت داخل آن زمان قیمتی حدود ۱۵،۲۴۸ دلار (۴۲،۵۰۰ دلار تو سال ۲۰۱۹) داشت. مشکلات کنترل کیفیت در کارخانه ی دانماری (Dunmurry) ایرلند شمالی (کارخانه ای که این خودرو در آن مصنوع می شد) و عملکرد خسته پیشرانه PVR V6، باعث لکه دار شدن اشتهار این خودرو شد.
دولت انگلیس که بوسیله دلورین کمک مالی می کرد، از دادن پول بیشتر به این خودروساز خودداری کرد و شرکت دلورین اتومبیل به دلیل بدهی های زیاد خود ورشکست شد. وقتی دلورین به بزه قاچاق مواد مخدر توسط FBI دربند شد، رسوایی بیشتری به بار آمد. البته مدتی پس ازآن دلورین از این اتهامات تبرئه شد؛ ولی شرکت دلورین موتور هیچگاه گاه نتوانست مکرر احیا شود.ساترن (۱۹۸۵)؛ سازنده خودروهای میسر و مفت
جنرال موتورز تو سال ۱۹۸۵ برند سترن (Saturn) را ساخت تا بتواند در مقابل خودروسازان ژاپنی قرین هوندا و تویوتا بوسیله رقابت بپردازد و خوشبختانه سهم از دست رفته ی خود را در بازار به مشت آورد. معماران این برند با محل جدیدی مبدا به کار کردند تا تصورات خود را درباره خودرو و مشارکت خودروسازی ایده آل به واقعیت تبدیل کنند. سترن به متعاقب طمطراق گرایی، قدرت و عملکرد یا رک زیبا نبود. به طور خلاصه، سترن می خواست که خودروهای معمولی برای افراد عادی تولید بطی ء.
خلق برند سترن یکی از پروژه های زیاد خطرناک جنرال موتورز بوده است. خودروهای آن تقریبا هیچگاه اشتراکی با سایر اعضای جنرال موتورز نداشت. مقیاس های مقدماتی مشابه سری S S از پنل های هیکل پلاستیکی ضدضربه بهره می بردند که روی پلتفرم خاص این برند سوار می شدند و از پیشرانه های چهار سیلندری که به طور ویژه برای محصولات سترن ساخته می شدند، مصرف می. کردند تولید خودروهای سترن در کارخانه اسپرینگ هیل ایالت تنسی ادا می.
شد خودروهای سترن درون دهه ۱۹۹۰ میلادی بیع نسبتا انعام داشتند که بخشی از آن به دلیل ارج پایین و مقطوع محصولات بود؛ عاملی که بیشتر خریداران را به نمایشگاه های خودرو جذب می. کرد ولی این برند تو اوایل دهه ۲۰۰۰ با ارائه ی بعضی از مدل های لوکس و گران قیمت، وجهه ی خود را متروک کرد و از مأموریت ابتدایی ی خویشتن منحرف. شد تا اینکه خودروهای داخلی آن همچنین تباین چندانی با خودروهای ساخته شده در سایر برندهای تحت دیدن جنرال موتورز نداشتند و محبوبیت این برند به تدریج در میان مشتریان رو بوسیله کاهش. گذاشت در سال ۲۰۰۹، جنرال موتورز پس از ورشکستگی، اعلام کرد که عزم دارد سترن را به شرکت پنسکه (موتور Penske) Automobile. بفروشد این قرارداد بعداً در همان سال منتفی شد و سترن درون خاشاک دانی صنعت خودروسازی بوسیله پونتیاک و هامر.پیوست مک (لارن)۱۹۸۹ ؛ تاسیس ابرخودرو با حکم داخل
وسط تو دهه ۱۹۸۰ میلادی هیچ کمبودی از نظر درگاه خودروهای سوپراسپرت سریع و قدرتمند حیات نداشت؛ ولی مک لارن معتقد بود که می تواند محصولی بسازد که بهتر از بقیه عمل. بطی ء ران دنیس رئیس هیئت مدیره مک لارن، منصور اوجه سهام دار دارا این باهم اتحاد کردن و گوردون موری بوسیله عنوان مدیر فنی، می خواستند نوک تیز ترین و بهترین خودروی سوپراسپرت جهان را. بسازند برای الحاق به چنین جایگاهی، خودروی سوپراسپرت مک لارن باید نسبت قدرت به وزن بهتری نسبت به نمونه های تولیدی موجود داشته و داخل ذات حال اسودگی و قابل مصرف. باشد آن ها تصمیم گرفتند خودرو را مک لارن F1 نام گذاری.کنند مقاله های:مرتبط نمونه ای کمیاب از تاکر 48 آماده حراج شدبهترین خودروها از برندهایی که بوسیله تاریخ
پیوستند تیم مسئول توسعه خودروی سوپراسپرت F1 از تخصص و تجربه ی مک لارن تو مسابقات موتور رانی برای حل مشکلات پیش آمده استفاده. کردند این استاندارد به بدوی خودروی تولیدی دارای مجوز تردد در خیابان و حاضر به پیکر ی مونوکوک فیبر کربنی تبدیل. شد پیشرانه ی خورجینی ۱۲ سیلندر این خودرو از قطعات بی ام و ساخته شده است ولی مک لارن قطعات پیشرانه را به دلایل حرارتی با ورقی از طلای خالص. پوشاندند قرار دادن صندلی شوفر تو جلو و مرکز، نیاز به مصرف از طرح راست یا چپ فرمان را از بین می برد و در ضمن محیط بخاطر نشستن سه سرنشین همواره می. کرد مک لارن اف وان ارزان ارزش نبود، اما خودروساز بریتانیایی پس از معرفی کردن این خودرو پیش از گرندپری فرمول یک موناکو داخل سال ۱۹۹۲، سفارش های بیشتری نسبت به آن چه غبطه می رفت، دریافت.
کرد مک لارن هیچگاه برنامه ای بخاطر پیشگاه داخل مسابقات موتور رانی با F1 نداشت؛ ولی مشتریان این شرکت، ران دنیس و تیمش را وظیفه خور کردند که معیار GTR این خودرو را تهیه کرده و در مسابقات ۲۴ ساعته لمان سال ۱۹۹۵ شریک شدن. کنند این خودروساز انگلیسی جایگاه های اول، سوم، چهارم و پنجم را با مک لارن اف وان در لمان سال ۱۹۹۵ بوسیله دست.آورد EV1 جنرال (موتورز)۱۹۹۶ ؛ خودروی اسپرت برقی بخاطر
جمله خودروی EV1، اولین تلاش جدی جنرال موتورز در تاسیس خودروی الکتریکی بخاطر عموم انسان. وجود EV1 در سال ۱۹۹۶ و از عادت برنامه ی دربست خودرو بوسیله برخی رانندگان تو تعداد معدودی از شهرهای آمریکا از جمله لس آنجلس عرضه. شد مسئولان جنرال موتورز این کار «را ارزیابی مهندسی درون وضعیت» واقعی خواندند و به شریک شدن کنندگان بانگ دادند که در هر زمان از آن ها خواسته می شود که خودرو را بدون اطلاع قبلی برگردانند؛ این دقیقاً همان چیزی بود که ائتلاف.
افتاد جنرال موتورز کامل ۱،۱۱۷ نمونه را قبل از فرجام سال ۲۰۰۳ فراخواند و بسیاری از آن ها را نابود. کرد این انبازی ادعا می کرد که تقاضا بخاطر خودروی برقی بخاطر تعبیر کردن سرمایه گذاری روی آن متجاوز از حد کم است و تا زمانی که تولید شورولت بولت داخل سال ۲۰۱۶ آغاز شد، خودروی برقی دیگری نمایش.نکرد تویوتا (پریوس)۱۹۹۷ ؛ پیش گام عصر
هیبریدی مدل اولیه تویوتا پریوس در طول زندگی ۶ ساله ی خود شاهد تغییرات بسیار زیادی بود که شاید هیچگاه خودروسازی در طولانی زندگی خود چنین تغییراتی را امتحان. نکرد تویوتا اولین شرکتی نبود که پیشرانه های (هیبریدی فناوری بنزینی برقی که منشا ء آن به اوایل قرن بیستم می) رسد را آزمایش کرد؛ ولی خودروساز ژاپنی در زمانی که بسیاری از رقبایش در حال معرفی مدل های دیزلی بودند، این پیشرانه را آماده و بخاطر عموم مردم در سراسر دنیا ارائه.
کرد تویوتا همیشه سیاستی دوگانه در بستگی با خودروهای دیزلی داشت؛ ولی فناوری هیبریدی که در پریوس مصرف شده بود، در سال ۲۰۱۹ در بسیاری از اعضای خانواده ی تویوتا و همچنین نمونه های مزدا و سوبارو بسط. یافت رقبای این همدستی بالاخره توانستند به سطح فناوری خودرو تویوتا پریوس برسند و بی آرامی اکنون هر خودروسازی حداقل یک مدل خودروی هیبریدی در شیار تولید خود. دارد شریک شدن هایی که مدل هیبریدی ندارند، در حال تلاش مضاعف هستند تا زودتر آن را به بازار ارائه.کنند (گوگل)۲۰۰۹ ؛ پیشتاز فناوری خودرو
خودران گوگل با سرمایه ی عظیم خود، درسال ۲۰۰۹ آویشن کوچکی از محققان باتجربه را برای شروع کار روی خودرو خودران استخدام کرد؛ تو آن زمان هیچ کسی به این طور پروژه ای فکر نمی. کرد بسیاری از افراد با خود فکر کردن می «کردند آیا چیزی را که بسیاری از خودروسازان مبصر با سال ها سابقه ی تاریخی به آن نرسیده اند، شرکتی فناوری می تواند عاری هیچ تخصص خودرویی به آن مشت»
یابد؟ به زودی گوگل تو اثر کسب تعداد زیادی از داده ها و اطلاعات، با سرعت زیاد صدرنشین فناوری خودرو خودران. شد در سال ۲۰۱۲، تویوتا پریوس حاضر بوسیله فناوری توسعه یافته ی گوگل، مقدماتی خودروی خودرانی بود که داخل ولایت متحده مجوز تردد شهود. کرد درون سال ۲۰۱۶، تکاپو های این شرکت عرشه برند (ویمو) Waymo دوباره به حکم خویشتن امتداد داد و خودروی عاری راننده و سرویس تجاری تاکسی (اینترنتی اشتراک) موتور را راه اندازی.کرد (ترافوگیا ۲۰۱۹ و پس از)آن ؛ نخستین خودروی
پرنده تا سال ۲۰۱۹، خودروهای پرنده که از دهه ۱۹۶۰ درون دستور کار های تلویزیونی مانند جتسونز وهله داده شده بودند، هنوز دانا دنیای حقیقی. نشدند بهترین راه برای رفت وآمد هوایی، هنوز غم خرید بلیت هواپیما. است بسیاری از شرکت ها سعی کرده اند موانع فنی و عرفی را که درون خوش نویسی پرواز با خودروهای پرنده تولید می شود، از بین ببرند؛ اما هیچکدام بوسیله اندازه ی انبازی (ترافوگیا) Terrafugia واقع تو ماساچوست بوسیله اصلی کردن این ایده و آرزو نزدیک نشده.
است ترافوگیا شرکتی متعلق به جیلی است که با سرمایه ی هنگفت خود بسیاری از برندهای شریف خودروسازی از عموم ولوو، لوتوس و نیمی از اسمارت را اداره می. یواش این انبازی داخل حال حکم روی خودروی پرنده پلاگین هیبریدی خودرانی به نام-TF X است که گفته می شود در سال ۲۰۲۳ به نعوظ آزمایشی فعالیت خویشتن را آغاز خواهد. کرد اگر ترافوگیا و جیلی موفق به طراحی و سودا اولین خودروی پرنده برای یکسره مردم شوند، نقشی برجسته در تاریخ خودروسازی به دست خواهند.آورد بیشتر:بخوانید فناوری دستیار شوفر باعث افزایش حواس پرتی راننده می شودگوگل همه اپلیکیشن های پیام رسان خود را در یک تیم واحد جمع می کنداریک اشمیت ظاهرا از ماه فوریه گوگل را ترک کرده استگوگل بوسیله اشتباه ۱۰ دستگاه پیکسل 4 را برای یکی از خریداران ارسال کردفورد معلومات خودروهای خودران خود را در وارستگی محققان صبر می
- ۹۹/۰۲/۲۲