وضعیت ناامیدکننده ای بود. زن ترکیه ای ۱۹ ساله ای که مبتلا به بیماری کبدی بود، حاجت فوری به همراهی داشت. او درحالی که تو لیست انتظار فراغت داشت، دچار انسفالوپاتی کبدی شد. انسفالوپاتی کبدی وضعیتی است که داخل آن تجمع سموم داخل گردش خون به علت نارسایی ارگان، فاتحه به آسیب رساندن به عدد می کند. کبد او کاملا درحال از کارافتادن وجود و پزشکان برای استقلال عمر اش عجله داشتند. همان طور که زمان می گذشت، تنها گزینه ی آن ها کبدی حیات که بیمارستان های دیگر آن را پذیرش نکرده بودند. این شش داخل وضعیت بدی استراحت داشت، نه تنها حاوی کیست ناشی از عفونتی انگلی وجود بلکه صاحب قبلی آن زنی بود که اخیرا درون ۹۳ سالگی از جهان رفته بود.
عضو موجود براساس استانداردهای پیوند خصوصا برای شهود کننده ای به این جوانی، پیر بود. اما در شرایطی که هیچگاه قامت دیگری دردسترس نبود و پزشکان چاره ی دیگری نداشتند، با همین شش فقره پیوند را شروع کردند. داخل نهایت شگفتی، این عمل که در سال ۲۰۰۸ در مؤسسه ی پیوند جگر دانشگاه اینونو در شهر مالاتیا در ترکیه عمل شد، توفیق آمیز بود و گیرنده ی جوان زنده ماند و ۶ سال پس ازآن بکر سالمی به دنیا آورد. داخل اولیه جشن متولد دخترش، این زن ۲۶ ساله شد و صدمین سال تولد ریه خویشتن را جشن گرفت.
تعداد معدودی از ما می دانیم داشتن کبدی بوسیله سن پدربزرگ و مادربزرگ چگونه است. اما به وضع چشمگیری برخی از اعضای بدن ما توانایی زندگی کردن فراتر از ما را دارند درحالی که فدایی خیلی سریع تر پیر می شوند. نحوه ی پیر شدن اعضا و بافت های بدن نسبت بوسیله شمارش روزهای تولد، مفروضات بسیاری بیشتری درمورد سن پا بر جا بدن دراختیار ما قرار می دهد.
یکی از موضوعات جالب درون زمینه ی پژوهش های طول عمر این است که به رویت می رسد سن اصلی شما از چیزی که امکان پذیر است اشتیاق داشته باشید، اهمیت کمتری داشته باشند. درحقیقت، پژوهشگران بیشتر علاقمند به فرق میان سن تقویمی و سن بیولوژیکی هستند. سن بیولوژیکی مفهومی است که برای توصیف اینکه بدن ما با افزایش سن چگونه کنار می آید، استفاده می شود. این دو عدد مقدور است با هم مرتبط باشند اما همیشه با اندوه معادله ندارند. همه ی ما به عطا می دانیم که یک عمر غذاخوردن بیمار و کمبود رویا باعث پیری زودرس می شود.
تعداد گیرندگان همراهی عضو با کبدهایی که بیش از ۱۰۰ سال عمر دارند بوسیله طور پیوسته درحال افزایش است
پیری اغلب به عنوان فرایندی تدریجی تصور می شود که به رخ یک ائتلاف کلی برای بدن صورت می دهد، اگرچه برای افراد مختلف سرعت های مختلفی دارد. اما درحالی که بررسی فنا در سطحی کلی سودمند است، انجام این کار ممکن است کل تصویر را به ما نشان ندهد. پژوهش ها مدال می دهند که اختلاط مبهم ی عوامل ژنتیکی، ریختگی عمر و عوامل محیطی که تعیین می کند بدن ما با چه سرعتی پیر شود، تأثیر انطباق روی طولانی اعضای بدن ما ندارد.
بنابراین درحالی که ممکن است پیدا فرید ۳۸ ساله ای را داشته باشیم، کلیه های ما مقدور است به شکل کلیه های یک بی همتا ۶۱ ساله چروکیده شده باشد. به همین قیافه مقدور است چروک و چروک ها و زکام موهای یک بی تا ۸۰ ساله ولی قلب تپنده ی یک فرد ۴۰ ساله را داشته باشیم.
مایکل اسنایدر، متخصص ژنتیک دانشگاه استنفورد بدن را بوسیله یک ماشین تشبیه می درنگ. او می گوید: «با گذشت زمان، عملکرد کلی یک ماشین کاهش برملا می کند اما فداکار قطعات کندرو تیز از بسرنوشت شوم دچار کردن های دیگر کوفته می شوند. چنانچه موتور فاتحه به خراب شدن کرد، می توانید آن را تعمیر کنید؛ چنانچه بعدا بدن فرسوده شد، می توانید آن را درست کنید...»
بنابراین درحالی که دانستن سن بیولوژیکی کلی ما طرز کار است، چنانچه بخواهیم زندگی سالم تر و طولانی تری داشته باشیم، باید به این واقعیت نیز توجه کنیم که روند پیری تمام قسمت های بدن ما یکسان ازاله. اما تخمین باریک بین سن بیولوژیکی هر یک از اعضای بدن کار ساده ای نیست. درحالی که بسیاری از وب سایت ها برای تخمین سن اعضای مختلف بدن مانند دل خواه کبد ها، محاسبه کننده هایی ارائه می دهند، ارزیابی دقیق آن درواقع به بررسی دقیق عملکرد یک عضو، ساختار بافت، زیور سلولی و سلامت ژنتیکی نیاز دارد.
داده های یکدلی سرنخ های جالبی درمورد اینکه کدام اعضا افزایش سن را بهتر تحمل می کنند، فراهم می آورد. پژوهشگران با مقایسه ی سن اهداکنندگان با عواملی همچون مدت زمان زنده ماندن گیرنده پس از جراحی دریافتند که به طورکلی معیار موفقیت پیوند درمورد اعضای پیرتر ناچیز است. اگرچه بسته بوسیله نوع تنه اختلاف های انتزاعی داری وجود داشت که مدال می دهد برخی قسمت های بدن افزایش سن را بهتر حوصله می کنند.
درحالی که نرخ موفقیت درمورد دل و پانکراس پس از سن ۴۰ سالگی بدتر می شد، پژوهشگران نتوانستند هیچ نفاق موقوف به سنی را درمورد ریه های پیوندشده بی پرده کنند سوا زمانی که سن اهداکنندگان به والاتر از ۶۵ سال می رسید. قرنیه مقاوم ترین عضو حیات و ظاهرا سن اهداکننده تأثیر اندکی داشت.
سلول های سرخ خون تنها چندین ماه پیش از جایگزین شدن پاینده می شبیه درحالی که انواع دیگر سلول ها مانند نورون ها بوسیله طورکلی تجدید نمی شوند
پژوهشگران دانشگاه لیورپول انگلستان می گویند پیچیدگی نسبی اعضا همراه با وابستگی آن ها به عروق خونین برای عملکرد، احتمالا عوامل کلیدی تعیین کننده در چگونگی کنار آمدن آن ها با پیری است. به گفته ی آن ها: «منطقی است که اندیشه کنیم تغییرات وابسته بوسیله سن در بافتن عروقی اعضای مختلف باید عامل مهم موثری در اختلال عملکرد وابسته به سن باشد.»
داده های پیوند همچنین سؤال هایی درون این تک به وجود می آورد که آیا قطع فوقانی برای طول زندگی اعضای خاصی از بدن بود دارد یا نه. برای مثال، جگر به دلیل توان های احیاشوندگی به دهش شناخته شده است و کبد بیمارانی که دو ثالث آن طی جراحی برداشته می شود، طی یک سال رشد کرده و تقریبا بوسیله اندازه ی شروع خود برمی گردد. فداکار پژوهشگران با اشاره به چندین اتصال موفقیت آمیز تو سال های اخیر، پیشنهاد کرده اند که افراد ۹۰ ساله انبار بالقوه ای بخاطر اهدای ریه هستند که تک توجه صبر نگرفته اند. پژوهشگرانی نیز درحال نظارت بر گروهی انتخابی از بیماران پیوندی هستند که شش آن ها چندین دهه زودتر از خودشان بوسیله صدسالگی رسیده است.
برخی ارگان ها ممکن است نسبت به دیگر اعضا دربرابر جنبه هایی از سبک عمر ما حساس تر باشند. ریچارد سیو، مدیر پژوهش های پیری در دانشگاه کینگز لندن می گوید: «یک مثال خوب ریه ها و آلودگی است. ریه ها درون ایالت یا محیط های با آلودگی ارتفاع سریع تر پیر می شوند.» مقابل گفته ی سیو، تعداد زیادی از عوامل مربوط بوسیله سبک زندگی می توانند روی الگوهای مرموز ی پیری ما پی بگذارند. او می گوید: «اینکه چه چیزی و چگونه می خوریم، چگونه و چه زمانی می خوابیم، همگی ی این موارد می توانند بوسیله روش های مختلفی که ما آن ها را کاملا حساسیت نمی کنیم، روی اعضای بدن اثر داشته باشند.»
در سطح میکروسکوپی، مفهوم سنِ یک عضو، پیچیده تر می شود. سلول های انفرادی که بیشتر اعضای بدن را می سازند، طبق روند منظمی فرسوده شده و حاجت بوسیله جایگزینی دارند، بوسیله این معنا که بسیاری از بافتن ها خلال زمان به طاسی بازسازی می شوند اما سرعت این فرایند بیش فاقد وسیلهاتصال است. سلول قرمز خون به نعوظ متوسط ۴ ماه درون سیاهرگ ها و سرخرگ ها شما در ماتم است، درحالی که سلول های موجود در سطح زبر و نامنظم روده ی شما باید طی چند روز جایگزین شوند.
تو حالت افراطی، بیشتر سلول های مغز خواه نورون ها همگام با اضافه سن جایگزین نمی شوند، یعنی به طورکلی به وزن ی خود بدن پیر هستند. اما درون سال ۲۰۱۹، گروهی از پژوهشگران ذیل هدایت مارتین هتزر درون مؤسسه ی مطالعات بیولوژیکی سالک از این کشف حیرت خورده شدند که نورون ها تنها انواع سلول هایی نیستند که کشش عمر طولانی دارند. آن ها سلول هایی را داخل شش و پانکراس موش پیدا کردند که به کمیت ی خویشتن حیوان پیر بودند و همراه با سلول های جوان تر حضور داشتند. این زیور سلولی، موزاییسم سنی نامیده می شود.
ازآن جایی که سلول های دارای زندگی طولانی نسبت بوسیله سلول هایی که فقط بخاطر چند روز می مانند، دربرابر استهلاک ناشی از سن آسیب پذیرتر هستند، این واقعیت که آن ها در خارج از مغز وجود دارند، می تواند سرنخ هایی درمورد مکانیسم های پیری اعضای دیگر بدن دراختیار پژوهشگران قرار دهد.پیری انحصاری
صرف کردن رویت از اینکه اعضای بدن ما دربرابر پیری تا چه پیمانه مقاوم هستند، همگی ی آن ها به تدریج با بخشیدن زمان رو به زوال می روانی اما استیناف جدید نشان می دهد که ممکن است بتوانیم پیش بینی کنیم که کدام یک تند تر از حکم می افتد.
بدن انسان با سرعت های مختلفی پیر می شود بنابراین از بسیاری از جهات وقتی واج از سن بیولوژیکی به میان می آید، تولدهای سالانه ی ما معنای چندانی ندارد
در سال ۲۰۲۰، اسنایدر، وینو ژنو، سارا احدی و همکارانشان در دانشگاه استنفورد حداقل ۸۷ مولکول و میکروب موجود در بدن انسان را شناسایی کردند که می توانند بوسیله عنوان نشانگرهای زیستی پیری بوسیله فقره آیند. این تیم با معاینه نحوه ی تحول این نشانگرها تو گروهی از داوطلبان هر سه ماه یک بار و طی دوره ا ی دو ساله، دریافتند که ظاهرا افراد با مکانیسم های بیولوژیکی مختلفی درحال پیرشدن هستند. علاوه بر این، آن ها دریافتند که می توانند افراد را با گروه بندی نشانگرهای زیستی براین بنیاد که با کدام جسم خواه سیستم بیشترین رابطه را دارند، در گروه های پیری مختلف قرار دهند.
پژوهشگران براساس دست خط غالب پیری در افراد مختلف، شواهدی برای چهار جنس پیرشونده (کلیوی، کبدی، متابولیکی و ایمنی) فاحش کردند اما معتقدند که موارد دیگری مانند پیرشوندگان قلبی نیز وجود دارد. خصوصا آن ها توانستند نوعی پیری را درون افراد را خبر کنند که بوسیله گفته ی اسنایدر، مربوط بوسیله مدت ها قبل از رسیدن آن ها بوسیله سن پیری تقویمی و ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.مقاله های مرتبط:آیا می توان بوسیله مدت طولانی جوان ماند؟دانشمندان برای مقابله با پیری داروهایی کشف کرده اندآیا می توان با صیقلی یک میلیون دلار روند پیری را از پشت کرد
اگر ایده ی آویشن استنفورد درست باشد، ممکن است بهره بوسیله افراد بالغ گفته شود که همگام با پیری باید به کدام جنبه از سلامتی خویشتن بیشتر توجه کنند. اسنایدر می گوید:اگر شما یک پیرشونده ی قلبی باشید، باید اطمینان حاصل کنید که کلسترول بد خود را تحت نظارت قرار می دهید، بیرونی خود را بررسی می کنید و بازی می کنید. بخاطر یک پیرشونده ی متابولیکی، نظارت بر رژیم غذایی و برای یک پیرشونده ی کبدی اجتناب از الکل بنیادی است و...
منتقدان خاطرنشان می کنند که ما هنوز نمی دانیم که آیا این گوناگون پیری که به مایه ی گروه استنفورد تو معاینه ی نسبتا کوتاه آن ها معارفه شده است، واقعا منجر به بروز تغییرات فیزیولوژیکی خواهد شد که داخل بلندمدت تأثیر منفی بر سلامتی داشته باشد. ولی اسنایدر یقین دارد که ما درحال مخبر شدن به عصر رویکردهای انحصاری مرطوب درزمینه ی مداخلات ضدپیری هستیم. او می گوید: «یک وضع کلی برای همگی به کار نمی آید. ورزش و رژیم غذایی خوب می تواند بوسیله طورکلی کمک کند اما گر قلب خواه کلیه شما رو به ضعف باشد، ممکن است احتیاج بوسیله استراتژی های موجب دارتری داشته باشید.»برگرداندن ساعت به پشت
پیشرفت های اخیر در زمینه ی یادگیری ماشین به دانشمندان این امکان را می دهد که برآوردهای دقیق تری از پیری بیولوژیکی به دست آورند. یکی از این رویکردها محتوی مطالعه ی تغییرات نصف دائمی درون DNA موسوم بوسیله متیلاسیون است. این فرایند که در آن ژن های مختلف مشهود یا خاموش می شوند، شامل اتصال یک دسته کیمیایی متیل به جزء هایی از DNA است. تخیل می شود که این فرایند یکی از چندین تبدیل اپی ژنتیک داخل DNA ما باشد که تعیین می کند چگونه ژن های ما عرشه تأثیر سبک عمر و محیطی که در آن زندگی می کنیم، صبر می گیرد. هرچه پیرتر می شویم، مقدار متیلاسیون DNA و الگوهای اپی ژنتیک ما دگرگونی می کند. این امر به زیست شناسان رخصت داده است تا زمانه های اپی ژنتیکی را خلق کردن کنند که بوسیله نظر آن ها پیش دماغ کننده های قدرتمندی از سن بیولوژیکی هستند. این ساعت ها همچنین به پژوهشگران این امکان را می دهند که سن بیولوژیکی بافت های مختلف را با هم مقایسه کنند.
برای شهید شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بافت سینه نسوان سریع تر از دیگر جزء های بدن پیر می شود و این امر موجب طرح سوالاتی در این مورد می شود که آیا شایسته کردن های اپی ژنتیک می توانند به نشانی پیش دماغ کننده ای از سرطان سینه به کار روند. فدایی از دانشمندان در این خصوص می گویند حتی اگر مشخص شود که این رویه دقیق است، هنوز نمی دانیم که آیا درمان هایی که این روزگار ها را کند می کند، فرایند پیری را نیز آهسته خواهد کرد.
درحالی که بازی منظم و رژیم غذایی خوب می تواند بوسیله تندرست ماندن در سنین پیری کمک کند، مقدور است به رویکردهای هدفمندتری نیاز باشد
از هر روشی که بوسیله پیری بنگریم، کمال مطلوب بازپسین برای بسیاری از پژوهشگران حوزه ی طول زندگی فقط آهسته کردن ساعت نبوده بلکه درواقع معکوس کردن آن است. حالا به رویت می رسد که چنین چیزی در سطح سلولی امکان پذیر باشد. در ماه مارس ۲۰۲۰، پژوهشگرانی از دانشکده ی پزشکی دانشگاه استنفورد گفتند که توانسته اند سلول های خمود شده از افراد سالخورده را با وادار کردن آن ها بوسیله تولید فاکتورهای یاماناکا کبیر کنند. فاکتورهای یاماناکا پروتئین هایی هستند که قبلا نشان داده شده سلول ها را به حالت رویانی باز می گردانند. پس از چند روز از این فرایند، سلول ها به شکل چندین سال بالغ خیس ظاهر شدند.
انجام کاری مشابه روی عضوی تمام می تواند چالش برانگیزتر باشد ولی این استیناف می تواند مقدماتی دامنه درجهت ترقی ی درمان های جدیدی باشد که بتواند روزگار بیولوژیکی سلول ها و لیف ها را عاری حذف آن ها از بدن به پشت برگرداند.
داخل حال مجهز بسیاری از دانشمندان پیاده شدن گسترش کشش زندگی سالم افراد مرشد تمرکز کرده اند. تو مقاله ای مروری که اخیرا بوسیله مایه ی لیندا پارتریج و همکارانش از کالج دانشگاهی لندن منتشر شد، بر داروهایی مشابه راپامایسین، متفورمین و لیتیوم به عنوان تداوی های بالقوه نویدبخش برای به تأخیر انداختن آغاز بیماری ها و مشکلاتی که همراه اضافه سن ابراز می کنند، تأکید شده است. البته این پژوهشگران بر این جریان نیز تأکید می کنند هیچ یک از این مداخلات نمی توانند روی معکوس کردن تمام نشانه های پیری مؤثر باشند. برخی دانشمندان دیگر معتقدند که درمان های ضدپیری احتمالا اثرات خاص بافتی خواهند داشت و پیاده شدن ضرورت درک دانشمندان از اینکه فرایند پیری چگونه اعضای مختلف را بوسیله سر های مختلف پایین تر تأثیر قرار می دهد، تأکید می کنند.
اگرچه مقدور است فرق های زیادی در چگونگی پیری هر یک از اعضای بدن وجود داشته باشد، منطقی است که از همه ی آن ها نگهداری شود. ریچارد سیو بر این مسئله تأکید می کند که همه ی سیستم های بدن با غصه ارتباط دارند و پیری یک قامت به ناچار روی اعضای دیگر نیز اثر می گذارد. او می گوید: «چنانچه دستخوش التهاب مفاصل شوید، آن اضطراب روی عدد و دل شما نیز تأثیر خواهد گذاشت. هر کدام از اعضا روند پیری متفاوتی دارند اما همه با هم مرتبط هستند.»بیشتر بخوانید:انزوا چگونه بر مغز و بدن تأثیر می گذارد؟مردی که براثر آسیب مغزی نمی تواند اعداد را ببیندآب مروارید؛ علائم، دلایل، انواع، تشخیص، پیشگیری و روش درمانکم خونی؛ علائم، دلایل ابتلا و روش های درمانماسک و سلامت تنفسی؛ وقتی دم کشیدن بوسیله شاق تحول می شود
عضو موجود براساس استانداردهای پیوند خصوصا برای شهود کننده ای به این جوانی، پیر بود. اما در شرایطی که هیچگاه قامت دیگری دردسترس نبود و پزشکان چاره ی دیگری نداشتند، با همین شش فقره پیوند را شروع کردند. داخل نهایت شگفتی، این عمل که در سال ۲۰۰۸ در مؤسسه ی پیوند جگر دانشگاه اینونو در شهر مالاتیا در ترکیه عمل شد، توفیق آمیز بود و گیرنده ی جوان زنده ماند و ۶ سال پس ازآن بکر سالمی به دنیا آورد. داخل اولیه جشن متولد دخترش، این زن ۲۶ ساله شد و صدمین سال تولد ریه خویشتن را جشن گرفت.
تعداد معدودی از ما می دانیم داشتن کبدی بوسیله سن پدربزرگ و مادربزرگ چگونه است. اما به وضع چشمگیری برخی از اعضای بدن ما توانایی زندگی کردن فراتر از ما را دارند درحالی که فدایی خیلی سریع تر پیر می شوند. نحوه ی پیر شدن اعضا و بافت های بدن نسبت بوسیله شمارش روزهای تولد، مفروضات بسیاری بیشتری درمورد سن پا بر جا بدن دراختیار ما قرار می دهد.
یکی از موضوعات جالب درون زمینه ی پژوهش های طول عمر این است که به رویت می رسد سن اصلی شما از چیزی که امکان پذیر است اشتیاق داشته باشید، اهمیت کمتری داشته باشند. درحقیقت، پژوهشگران بیشتر علاقمند به فرق میان سن تقویمی و سن بیولوژیکی هستند. سن بیولوژیکی مفهومی است که برای توصیف اینکه بدن ما با افزایش سن چگونه کنار می آید، استفاده می شود. این دو عدد مقدور است با هم مرتبط باشند اما همیشه با اندوه معادله ندارند. همه ی ما به عطا می دانیم که یک عمر غذاخوردن بیمار و کمبود رویا باعث پیری زودرس می شود.
تعداد گیرندگان همراهی عضو با کبدهایی که بیش از ۱۰۰ سال عمر دارند بوسیله طور پیوسته درحال افزایش است
پیری اغلب به عنوان فرایندی تدریجی تصور می شود که به رخ یک ائتلاف کلی برای بدن صورت می دهد، اگرچه برای افراد مختلف سرعت های مختلفی دارد. اما درحالی که بررسی فنا در سطحی کلی سودمند است، انجام این کار ممکن است کل تصویر را به ما نشان ندهد. پژوهش ها مدال می دهند که اختلاط مبهم ی عوامل ژنتیکی، ریختگی عمر و عوامل محیطی که تعیین می کند بدن ما با چه سرعتی پیر شود، تأثیر انطباق روی طولانی اعضای بدن ما ندارد.
بنابراین درحالی که ممکن است پیدا فرید ۳۸ ساله ای را داشته باشیم، کلیه های ما مقدور است به شکل کلیه های یک بی همتا ۶۱ ساله چروکیده شده باشد. به همین قیافه مقدور است چروک و چروک ها و زکام موهای یک بی تا ۸۰ ساله ولی قلب تپنده ی یک فرد ۴۰ ساله را داشته باشیم.
مایکل اسنایدر، متخصص ژنتیک دانشگاه استنفورد بدن را بوسیله یک ماشین تشبیه می درنگ. او می گوید: «با گذشت زمان، عملکرد کلی یک ماشین کاهش برملا می کند اما فداکار قطعات کندرو تیز از بسرنوشت شوم دچار کردن های دیگر کوفته می شوند. چنانچه موتور فاتحه به خراب شدن کرد، می توانید آن را تعمیر کنید؛ چنانچه بعدا بدن فرسوده شد، می توانید آن را درست کنید...»
بنابراین درحالی که دانستن سن بیولوژیکی کلی ما طرز کار است، چنانچه بخواهیم زندگی سالم تر و طولانی تری داشته باشیم، باید به این واقعیت نیز توجه کنیم که روند پیری تمام قسمت های بدن ما یکسان ازاله. اما تخمین باریک بین سن بیولوژیکی هر یک از اعضای بدن کار ساده ای نیست. درحالی که بسیاری از وب سایت ها برای تخمین سن اعضای مختلف بدن مانند دل خواه کبد ها، محاسبه کننده هایی ارائه می دهند، ارزیابی دقیق آن درواقع به بررسی دقیق عملکرد یک عضو، ساختار بافت، زیور سلولی و سلامت ژنتیکی نیاز دارد.
داده های یکدلی سرنخ های جالبی درمورد اینکه کدام اعضا افزایش سن را بهتر تحمل می کنند، فراهم می آورد. پژوهشگران با مقایسه ی سن اهداکنندگان با عواملی همچون مدت زمان زنده ماندن گیرنده پس از جراحی دریافتند که به طورکلی معیار موفقیت پیوند درمورد اعضای پیرتر ناچیز است. اگرچه بسته بوسیله نوع تنه اختلاف های انتزاعی داری وجود داشت که مدال می دهد برخی قسمت های بدن افزایش سن را بهتر حوصله می کنند.
درحالی که نرخ موفقیت درمورد دل و پانکراس پس از سن ۴۰ سالگی بدتر می شد، پژوهشگران نتوانستند هیچ نفاق موقوف به سنی را درمورد ریه های پیوندشده بی پرده کنند سوا زمانی که سن اهداکنندگان به والاتر از ۶۵ سال می رسید. قرنیه مقاوم ترین عضو حیات و ظاهرا سن اهداکننده تأثیر اندکی داشت.
سلول های سرخ خون تنها چندین ماه پیش از جایگزین شدن پاینده می شبیه درحالی که انواع دیگر سلول ها مانند نورون ها بوسیله طورکلی تجدید نمی شوند
پژوهشگران دانشگاه لیورپول انگلستان می گویند پیچیدگی نسبی اعضا همراه با وابستگی آن ها به عروق خونین برای عملکرد، احتمالا عوامل کلیدی تعیین کننده در چگونگی کنار آمدن آن ها با پیری است. به گفته ی آن ها: «منطقی است که اندیشه کنیم تغییرات وابسته بوسیله سن در بافتن عروقی اعضای مختلف باید عامل مهم موثری در اختلال عملکرد وابسته به سن باشد.»
داده های پیوند همچنین سؤال هایی درون این تک به وجود می آورد که آیا قطع فوقانی برای طول زندگی اعضای خاصی از بدن بود دارد یا نه. برای مثال، جگر به دلیل توان های احیاشوندگی به دهش شناخته شده است و کبد بیمارانی که دو ثالث آن طی جراحی برداشته می شود، طی یک سال رشد کرده و تقریبا بوسیله اندازه ی شروع خود برمی گردد. فداکار پژوهشگران با اشاره به چندین اتصال موفقیت آمیز تو سال های اخیر، پیشنهاد کرده اند که افراد ۹۰ ساله انبار بالقوه ای بخاطر اهدای ریه هستند که تک توجه صبر نگرفته اند. پژوهشگرانی نیز درحال نظارت بر گروهی انتخابی از بیماران پیوندی هستند که شش آن ها چندین دهه زودتر از خودشان بوسیله صدسالگی رسیده است.
برخی ارگان ها ممکن است نسبت به دیگر اعضا دربرابر جنبه هایی از سبک عمر ما حساس تر باشند. ریچارد سیو، مدیر پژوهش های پیری در دانشگاه کینگز لندن می گوید: «یک مثال خوب ریه ها و آلودگی است. ریه ها درون ایالت یا محیط های با آلودگی ارتفاع سریع تر پیر می شوند.» مقابل گفته ی سیو، تعداد زیادی از عوامل مربوط بوسیله سبک زندگی می توانند روی الگوهای مرموز ی پیری ما پی بگذارند. او می گوید: «اینکه چه چیزی و چگونه می خوریم، چگونه و چه زمانی می خوابیم، همگی ی این موارد می توانند بوسیله روش های مختلفی که ما آن ها را کاملا حساسیت نمی کنیم، روی اعضای بدن اثر داشته باشند.»
در سطح میکروسکوپی، مفهوم سنِ یک عضو، پیچیده تر می شود. سلول های انفرادی که بیشتر اعضای بدن را می سازند، طبق روند منظمی فرسوده شده و حاجت بوسیله جایگزینی دارند، بوسیله این معنا که بسیاری از بافتن ها خلال زمان به طاسی بازسازی می شوند اما سرعت این فرایند بیش فاقد وسیلهاتصال است. سلول قرمز خون به نعوظ متوسط ۴ ماه درون سیاهرگ ها و سرخرگ ها شما در ماتم است، درحالی که سلول های موجود در سطح زبر و نامنظم روده ی شما باید طی چند روز جایگزین شوند.
تو حالت افراطی، بیشتر سلول های مغز خواه نورون ها همگام با اضافه سن جایگزین نمی شوند، یعنی به طورکلی به وزن ی خود بدن پیر هستند. اما درون سال ۲۰۱۹، گروهی از پژوهشگران ذیل هدایت مارتین هتزر درون مؤسسه ی مطالعات بیولوژیکی سالک از این کشف حیرت خورده شدند که نورون ها تنها انواع سلول هایی نیستند که کشش عمر طولانی دارند. آن ها سلول هایی را داخل شش و پانکراس موش پیدا کردند که به کمیت ی خویشتن حیوان پیر بودند و همراه با سلول های جوان تر حضور داشتند. این زیور سلولی، موزاییسم سنی نامیده می شود.
ازآن جایی که سلول های دارای زندگی طولانی نسبت بوسیله سلول هایی که فقط بخاطر چند روز می مانند، دربرابر استهلاک ناشی از سن آسیب پذیرتر هستند، این واقعیت که آن ها در خارج از مغز وجود دارند، می تواند سرنخ هایی درمورد مکانیسم های پیری اعضای دیگر بدن دراختیار پژوهشگران قرار دهد.پیری انحصاری
صرف کردن رویت از اینکه اعضای بدن ما دربرابر پیری تا چه پیمانه مقاوم هستند، همگی ی آن ها به تدریج با بخشیدن زمان رو به زوال می روانی اما استیناف جدید نشان می دهد که ممکن است بتوانیم پیش بینی کنیم که کدام یک تند تر از حکم می افتد.
بدن انسان با سرعت های مختلفی پیر می شود بنابراین از بسیاری از جهات وقتی واج از سن بیولوژیکی به میان می آید، تولدهای سالانه ی ما معنای چندانی ندارد
در سال ۲۰۲۰، اسنایدر، وینو ژنو، سارا احدی و همکارانشان در دانشگاه استنفورد حداقل ۸۷ مولکول و میکروب موجود در بدن انسان را شناسایی کردند که می توانند بوسیله عنوان نشانگرهای زیستی پیری بوسیله فقره آیند. این تیم با معاینه نحوه ی تحول این نشانگرها تو گروهی از داوطلبان هر سه ماه یک بار و طی دوره ا ی دو ساله، دریافتند که ظاهرا افراد با مکانیسم های بیولوژیکی مختلفی درحال پیرشدن هستند. علاوه بر این، آن ها دریافتند که می توانند افراد را با گروه بندی نشانگرهای زیستی براین بنیاد که با کدام جسم خواه سیستم بیشترین رابطه را دارند، در گروه های پیری مختلف قرار دهند.
پژوهشگران براساس دست خط غالب پیری در افراد مختلف، شواهدی برای چهار جنس پیرشونده (کلیوی، کبدی، متابولیکی و ایمنی) فاحش کردند اما معتقدند که موارد دیگری مانند پیرشوندگان قلبی نیز وجود دارد. خصوصا آن ها توانستند نوعی پیری را درون افراد را خبر کنند که بوسیله گفته ی اسنایدر، مربوط بوسیله مدت ها قبل از رسیدن آن ها بوسیله سن پیری تقویمی و ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.مقاله های مرتبط:آیا می توان بوسیله مدت طولانی جوان ماند؟دانشمندان برای مقابله با پیری داروهایی کشف کرده اندآیا می توان با صیقلی یک میلیون دلار روند پیری را از پشت کرد
اگر ایده ی آویشن استنفورد درست باشد، ممکن است بهره بوسیله افراد بالغ گفته شود که همگام با پیری باید به کدام جنبه از سلامتی خویشتن بیشتر توجه کنند. اسنایدر می گوید:اگر شما یک پیرشونده ی قلبی باشید، باید اطمینان حاصل کنید که کلسترول بد خود را تحت نظارت قرار می دهید، بیرونی خود را بررسی می کنید و بازی می کنید. بخاطر یک پیرشونده ی متابولیکی، نظارت بر رژیم غذایی و برای یک پیرشونده ی کبدی اجتناب از الکل بنیادی است و...
منتقدان خاطرنشان می کنند که ما هنوز نمی دانیم که آیا این گوناگون پیری که به مایه ی گروه استنفورد تو معاینه ی نسبتا کوتاه آن ها معارفه شده است، واقعا منجر به بروز تغییرات فیزیولوژیکی خواهد شد که داخل بلندمدت تأثیر منفی بر سلامتی داشته باشد. ولی اسنایدر یقین دارد که ما درحال مخبر شدن به عصر رویکردهای انحصاری مرطوب درزمینه ی مداخلات ضدپیری هستیم. او می گوید: «یک وضع کلی برای همگی به کار نمی آید. ورزش و رژیم غذایی خوب می تواند بوسیله طورکلی کمک کند اما گر قلب خواه کلیه شما رو به ضعف باشد، ممکن است احتیاج بوسیله استراتژی های موجب دارتری داشته باشید.»برگرداندن ساعت به پشت
پیشرفت های اخیر در زمینه ی یادگیری ماشین به دانشمندان این امکان را می دهد که برآوردهای دقیق تری از پیری بیولوژیکی به دست آورند. یکی از این رویکردها محتوی مطالعه ی تغییرات نصف دائمی درون DNA موسوم بوسیله متیلاسیون است. این فرایند که در آن ژن های مختلف مشهود یا خاموش می شوند، شامل اتصال یک دسته کیمیایی متیل به جزء هایی از DNA است. تخیل می شود که این فرایند یکی از چندین تبدیل اپی ژنتیک داخل DNA ما باشد که تعیین می کند چگونه ژن های ما عرشه تأثیر سبک عمر و محیطی که در آن زندگی می کنیم، صبر می گیرد. هرچه پیرتر می شویم، مقدار متیلاسیون DNA و الگوهای اپی ژنتیک ما دگرگونی می کند. این امر به زیست شناسان رخصت داده است تا زمانه های اپی ژنتیکی را خلق کردن کنند که بوسیله نظر آن ها پیش دماغ کننده های قدرتمندی از سن بیولوژیکی هستند. این ساعت ها همچنین به پژوهشگران این امکان را می دهند که سن بیولوژیکی بافت های مختلف را با هم مقایسه کنند.
برای شهید شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بافت سینه نسوان سریع تر از دیگر جزء های بدن پیر می شود و این امر موجب طرح سوالاتی در این مورد می شود که آیا شایسته کردن های اپی ژنتیک می توانند به نشانی پیش دماغ کننده ای از سرطان سینه به کار روند. فدایی از دانشمندان در این خصوص می گویند حتی اگر مشخص شود که این رویه دقیق است، هنوز نمی دانیم که آیا درمان هایی که این روزگار ها را کند می کند، فرایند پیری را نیز آهسته خواهد کرد.
درحالی که بازی منظم و رژیم غذایی خوب می تواند بوسیله تندرست ماندن در سنین پیری کمک کند، مقدور است به رویکردهای هدفمندتری نیاز باشد
از هر روشی که بوسیله پیری بنگریم، کمال مطلوب بازپسین برای بسیاری از پژوهشگران حوزه ی طول زندگی فقط آهسته کردن ساعت نبوده بلکه درواقع معکوس کردن آن است. حالا به رویت می رسد که چنین چیزی در سطح سلولی امکان پذیر باشد. در ماه مارس ۲۰۲۰، پژوهشگرانی از دانشکده ی پزشکی دانشگاه استنفورد گفتند که توانسته اند سلول های خمود شده از افراد سالخورده را با وادار کردن آن ها بوسیله تولید فاکتورهای یاماناکا کبیر کنند. فاکتورهای یاماناکا پروتئین هایی هستند که قبلا نشان داده شده سلول ها را به حالت رویانی باز می گردانند. پس از چند روز از این فرایند، سلول ها به شکل چندین سال بالغ خیس ظاهر شدند.
انجام کاری مشابه روی عضوی تمام می تواند چالش برانگیزتر باشد ولی این استیناف می تواند مقدماتی دامنه درجهت ترقی ی درمان های جدیدی باشد که بتواند روزگار بیولوژیکی سلول ها و لیف ها را عاری حذف آن ها از بدن به پشت برگرداند.
داخل حال مجهز بسیاری از دانشمندان پیاده شدن گسترش کشش زندگی سالم افراد مرشد تمرکز کرده اند. تو مقاله ای مروری که اخیرا بوسیله مایه ی لیندا پارتریج و همکارانش از کالج دانشگاهی لندن منتشر شد، بر داروهایی مشابه راپامایسین، متفورمین و لیتیوم به عنوان تداوی های بالقوه نویدبخش برای به تأخیر انداختن آغاز بیماری ها و مشکلاتی که همراه اضافه سن ابراز می کنند، تأکید شده است. البته این پژوهشگران بر این جریان نیز تأکید می کنند هیچ یک از این مداخلات نمی توانند روی معکوس کردن تمام نشانه های پیری مؤثر باشند. برخی دانشمندان دیگر معتقدند که درمان های ضدپیری احتمالا اثرات خاص بافتی خواهند داشت و پیاده شدن ضرورت درک دانشمندان از اینکه فرایند پیری چگونه اعضای مختلف را بوسیله سر های مختلف پایین تر تأثیر قرار می دهد، تأکید می کنند.
اگرچه مقدور است فرق های زیادی در چگونگی پیری هر یک از اعضای بدن وجود داشته باشد، منطقی است که از همه ی آن ها نگهداری شود. ریچارد سیو بر این مسئله تأکید می کند که همه ی سیستم های بدن با غصه ارتباط دارند و پیری یک قامت به ناچار روی اعضای دیگر نیز اثر می گذارد. او می گوید: «چنانچه دستخوش التهاب مفاصل شوید، آن اضطراب روی عدد و دل شما نیز تأثیر خواهد گذاشت. هر کدام از اعضا روند پیری متفاوتی دارند اما همه با هم مرتبط هستند.»بیشتر بخوانید:انزوا چگونه بر مغز و بدن تأثیر می گذارد؟مردی که براثر آسیب مغزی نمی تواند اعداد را ببیندآب مروارید؛ علائم، دلایل، انواع، تشخیص، پیشگیری و روش درمانکم خونی؛ علائم، دلایل ابتلا و روش های درمانماسک و سلامت تنفسی؛ وقتی دم کشیدن بوسیله شاق تحول می شود
- ۹۹/۰۴/۰۸