راز دروازه باستانی و سهمناک قریه مشهد | چرا دروازه میرعلی آمو را برای همیشه بستند؟

بوسیله گزارش همشهری آنلاین به نقل از خراسان، درون قدیم امنیت و حفاظت از اموال عمومی و مخصوص اقتضا می کرد حوالی ولایت بارو و حصار داشته باشد و تردد تنها از معابر مشخصی انجام شود. این معابر همان پشه های قصبه بودند. دهکده مشهد، تو دوره قاجار، هفت پشه داشت؛ تقریباً برای هر محله، یک خواه دو مروارید تعبیه شده بود و همه این دروازه ها محل آمد و شد بودند، الا یکی!

داخل خصیصه شرقی مشهد و در حاشیه نویسی برزن قدیمی نوغان، دروازه ای به نام «میرعلی آمو» راحتی داشت که امروزه در محل تقریبی آن، در حاشیه بولوار وحدت، گلستان «میر» را ساخته اند. این دروازه یکی از معابر کهنسال شهر بود و نامش را از بقعه ای گرفته بودند که تو چهار فرسنگی مشهد، درون حدود روستای «تیلگرد» که امروزه آن را با نام برزن «تلگرد» می شناسیم، فراغت داشت.

داخل متون کهن آمده است که آدم مشهد به خشکی امدن این باور بودند که اگر کسی زیر زیارتگاه «میرعلی آمو» سوگند دروغ بخورد، می میرد. درباره میرعلی، اطلاعات دیگری در دست نیست اما یک روند روشن و معلوم است؛ درب میرعلی آمو هیچ گاه باز نمی شد و همواره ودیعه بود. آدم مشهد می گفتند که چنانچه کسی این دروازه را باز کند، بلایی هولناک بر قاعده شهر فرود می آید. این اعتقاد البته چندان گزاف نبود؛ دروازه میرعلی آمو محکم در خوش نویسی هجوم ازبکان و اقوام در دسترس استراحت داشت و حملات جنون آمیز و غارتگرانه آنها بوسیله مشهد، عموماً از سمت این پشه عارض می گرفت. این را باید اساسی ترین دلیلی بدانیم که باعث می شد دروازه میرعلی آمو، قدیم بسته باشد.